....Με οδηγό τον άνεμο σας στέλνω περιστέρι,όπου και νά'στε να σας βρεί και τις ευχές να φέρει......
...πάμπλουτοι να'στε στις χαρές και πάμφτωχοι στον πόνο....

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

........πόσες φορές.....

..................Όμως θυμήσου, πόσες φορές σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια και ν'αφουγκραστείς το τρεμόπαιγμα της φλόγας του κεριού που ανάβεις κάθε βράδυ....
.. Πόσες φορές σου ζήτησα ν'ανοίξεις τις παλάμες σου να γεμίσουν βροχή.!!
Πόσες φορές άφησες την ομίχλη να σε τυλίξει ? Το ξέρεις πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σύννεφο....!! Γιατί δεν βγήκες να περπατήσεις πάνω σ'αυτό?

Πόσες φορές σου ζήτησα να γευτείς ένα δάκρυ?........... Έχει την ίδια αλμύρα της θάλασσας..!! Αν ανέβαινες επάνω του θα σε ταξίδευε σ'αυτήν και θά'βλεπες όλα τα μπλε του κόσμου.....

Πόσες φορές σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια όταν ακούς να σου λεν σ'αγαπώ. Έτσι, δεν θ΄άκουγες απλά μια ακόμη λέξη, μα τους κτύπους της καρδιάς σου... γιατί κάποιες λέξεις, μόνο εκεί μέσα ζουν... Ίσως να την θυμόσουν και συ..... Πόσες φορές σου ζήτησα να μή φοβηθείς να το πεις !!.

Πόσες φορές σου ζήτησα να φέρεις κοντά σου , ότι πήρε ο καιρός μακριά, να βρεις τα σημάδια, να γεμίσεις τα άδεια. Mόνο έτσι το πλοίο θα σηκώσει άγκυρα. Μόνο έτσι θ'ανάψει η φωτιά στο φάρο, να μη φοβάσαι πως θα χαθείς...Μη ξεχνάς, τα άδεια καράβια μένουν δεμένα στα λιμάνια και τρίζουν μοναξιά... Φόρτωσέ το λοιπόν, γέμισε τα άδεια μ'αναμνήσεις και θά'χει χώρο για άλλες τόσες, δε θα μπατάρει μή φοβάσαι.! Καλές ή άσχημες, στό'πα ξανά μή τις φοβάσαι. Στο τέλος θα μείνουν αυτές που σε κάνουν να χαμογελάς.!! Τις άλλες θα τις πάρει μακριά το νερό, θα τις κάνει ο θεός μπουγάδα, θα τις στύψει να στεγνώσουν να μην τις θυμάσαι πια......
 
Πόσες φορές σου ζήτησα να μήν τινάξεις το χιόνι απ'το παλτό σου! Άστο να μπει στο σπίτι σου. Είναι η άχνη των θεών... Όσο γλυκά λιώνει στο στόμα σου έτσι γλυκά και αθόρυβα θα λιώσει κι αυτό. ....Έτσι είναι όλα τα μεγάλα, αθόρυβα......

Απ' τον βουβό τον πόνο, τον πιο μεγάλο, μέχρι τα δάκρυα της χαράς, της πιο μεγάλης, βουβά κι αυτά κι αθόρυβα... Πόσες φορές σου ζήτησα να τα νιώσεις!?...
.. Μα εσύ έψαχνες τις μεγάλες λέξεις, τις πομπώδεις χειρονομίες, τις ακριβές συσκευασίες..... Στό'πα παλιά στο λέω και τώρα.. Nα δίνεις αξία στα πράγματα όχι γι'αυτό που κοστίζουν, αλλά, γι'αυτό που σημαίνουν.... Κι αν μετρήσεις σωστά αυτή τη φορά θα δεις πως όλα τα μεγάλα και τα δυνατά βγαίνουν από μικρές λέξεις....

Αγάπη-Πόνος-Δάκρυ-Γέλιο-Χαρά-Ήλιος-Φως-Θεός-Γη-Μάνα-Παιδί,Μπαμπά,ακόμα και το Σύμπαν..  Είδες? Είναι λέξεις μικρές. Όλες μαζί είναι Ζωή. Είναι μικρή μα έχει πολλά να δώσει.......

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Η ζωή έχει να δώσει πολλά. Εγώ θα σταθώ στα ευχάριστα. Αγάπη, ευτυχία, χαρά, ειρήνη, καλοσύνη, δικαιοσύνη, ηρεμία, γαλήνη, φω, χαμόγελο, γέλιο....

Σου εύχομαι στον δυσκολοδιάβατο τούτο δρόμο της ζωής να βρίσκεις μόνο ευχάριστα.

Χρόνια πολλά και καλά Αναστασία και ο Θεός μαζί σου.