....Με οδηγό τον άνεμο σας στέλνω περιστέρι,όπου και νά'στε να σας βρεί και τις ευχές να φέρει...... ...πάμπλουτοι να'στε στις χαρές και πάμφτωχοι στον πόνο....
Chrisgio,καλησπέρα Για μεγάλο διάστημα,κατα κάποιο τρόπο,"χλευάζαμε"αυτούς που "ονειρεύονταν" και επευφημούσαμε τους "ξύπνιους". Το όραμα και τα ιδανικά,είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπο πιο ανθρώπινο,πιο σωστό.Σ'αυτό νομίζω,συμφωνούν αν όχι όλοι σίγουρα οι περισσότεροι. Το ερώτημα είναι βέβαια,πώς τους "ξυπνάς"και πώς τους μαθαίνεις να "ονειρεύονται"... Ισως ακούγεται δύσκολο,ανέφικτο,θεωρώ πως όχι.
Καλησπέρα Όπως τα λες στο σχόλιό σου είναι τα πράγματα και Θεωρώ ότι σε μια χώρα σαν την δική μας όπου επικρατεί εδώ και χρόνια "η λογική της παράνοιας" που μας έχει δηλητηριάσει πιθανότητες μόνο για αρνητικά έχουμε. Υπό τις συνθήκες που περιγράφεις πως μπορώ να ελπίζω και να συμφωνήσω με την τελευταία σου φράση; Κατά τη γνώμη μου και δύσκολο και ανέφικτο το θεωρώ. Δεν πιστεύω στην θετική αύρα και λοιπά δήθεν αισιόδοξα. Η αισιοδοξία ίσως ανήκει πλέον στην ΕΠΟΜΕΝΗ γενιά, ούτε καν στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ (στα παιδιά μου) οποία μαζί με τη δική μου ανήκουν ήδη στο παρελθόν!!! Απαισιόδοξος; Νομίζω πως όχι! Απλά ρεαλιστής!
Chrisgio,καλησπέρα Σίγουρα μια "αύρα"μπορεί να στα βάψει μαύρα,γι'αυτό την αφήνω στα χέρια της θάλασσας,ξέρει να την χειρίζεται καλύτερα απο'μένα.. Δεν σημαίνει,όμως πως πρέπει να αποκλείσω απο τη ζωή μου την αισιοδοξία και να παρακάμψω την αντικειμενικότητα. Σ'αυτή τη χώρα,εμείς δηλαδή,δώσαμε βάθρο ν'ανέβει η"λογική του παραλόγου" και τώρα που την βρίσκουμε μπροστά μας,γιατί πρέπει μόνο να γκρινιάζω και ν'αναθεματίζω..! Γιατί να θεωρήσω δυό γενιές "παρελθόν"(μοιάζει λίγο σαν να θέλω να βγάλω την ουρά μου απ'έξω)και ν'αφήσω στη μεθεπόμενη να διορθώσει τα κακώς κείμενα?? Δεν είναι πιο σωστό,μια που αυτό ψάχνουμε όλοι,να φροντίσω ώστε το πάθημα να γίνει μάθημα..? Οχι με φανφάρες,πανικό και πεσιμισμό,αλλά με γενναία δόση ρεαλισμού...
Καλά άσε την αύρα για μένα, θα… την κανονίσω εγώ! Χαχαχαχα!!! Προς το τέλος του τελευταίου σχολίου μου γράφω: «Απαισιόδοξος; Νομίζω πως όχι! Απλά ρεαλιστής!» Δεν αποκλείω λοιπόν την αισιοδοξία, την απαισιοδοξία απορρίπτω. Όμως ο ρεαλισμός είναι κάτι που δεν μπορούμε να μην αποδεχθούμε. Οι ρεαλιστές δεν αναθεματίζουν δεν γκρινιάζουν είναι οπαδοί του 1+1=2. Ούτε 3, ούτε μισό! Δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω. Θεωρώ παρελθόν τη γενιά μου και αυτή των παιδιών μου ως προς το να ζήσουν τρώγοντας γλυκό ψωμί. Εδώ είμαστε να παλέψουμε για το καλύτερο, αλλά δεν απομένει βιολογικός χρόνος για μένα, αλλά και τα παιδιά μου, να ξαναζήσω καλές εποχές, έστω και κατ’ επίφαση όπως μέχρι τώρα, ίσως τα εγγόνια μου το καταφέρουν. Σωστά, το πάθημα ΠΡΕΠΕΙ να μας γίνει μάθημα αλλά η «αποδοχή» του τετελεσμένου γεγονότος δεν διορθώνει τίποτα. Η καταστροφή που έχει επέλθει εδώ και 32 χρόνια δεν διορθώνεται σε μερικές δεκαετίες, αντικειμενικά! Πως είναι δυνατόν 32 χρόνια συνεχούς υλικής και ηθικής καταστροφής να διορθωθούν σε μερικά χρόνια. Είναι γνωστό ότι το χτίσιμο είναι δυσκολότερο από το γκρέμισμα. Πως μπορούμε να πιστεύουμε ανάκαμψη σε λιγότερο χρόνο από αυτόν που χρειάστηκε για να τα καταστρέψουμε όλα; Μιλάμε πλέον για μια χώρα κατεστραμμένη, σκέτο-χέρσο οικόπεδο, τίποτα! Χωρίς λοιπόν φανφάρες, πανικό και πεσιμισμό, αλλά με γενναία δόση ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ας αγωνιστούμε για το καλό των επόμενων γενεών. Εμείς δεν προλαβαίνουμε!
Chrisgio, Θα ήταν ουτοπία αν πίστευα πως τα λάθη 32 ετών θα διορθωθούν μέσα στα επόμενα 2. Αυτό,όμως που πραγματικά αρχίζει και μ'ενοχλεί,είναι αυτό το αέναο κράξιμο του "Ελληνάρα",τον οποίο,μέχρι πριν δυό χρόνια τον κανακεύαμε στα σπίτια μας,κι όσοι δεν είχαν έψαχναν για δανεικό(αχρείαστος να'ναι)και τώρα με το να τα ρίχνουμε στην καμπούρα του,το λύσαμε το πρόβλημα και έχουμε και ήσυχη και την συνείδησή μας.Και φυσικά δεν διαφωνώ,φταίει ο "Ελληνάρας"τό'παμε,το ξανάπαμε και το ξανάπαμε. Οσο συνεχίζουμε,όμως,αυτό που πραγματικά μαθαίνουμε στα παιδιά μας,στα εγγόνια μας,είναι οτι πάντα φταίει κάποιος άλλος.΄ Αυτό είναι το ζητούμενο ή πως να αποφύγουν τους "ρηγάδες".. ωστε,να μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα..
Μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα με αισιοδοξία. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Εύκολο τίποτα δεν είναι σε αυτή την ζωή και ούτε ποτέ θα σου χαρίσει κάποιος αυτό που θέλεις. Χωρίς αγώνα δεν κερδίζεται καμία μάχη. Αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου είναι να βλέπω ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας να έχουν παραδώσει τα όπλα. Άνθρωποι που νομίζουν πως μπορούν ακόμη να επιλέγουν αυτοί για τα παιδιά τους, χωρίς να τους ρωτούν ποια είναι τα πιστεύω τους και να καθορίζουν ακόμη το μέλλον τους. Όσο νοήμονες και σοφοί αν πιστεύουν πως είναι, στην ουσία αυτοί είναι που μας έφτασαν ως εδώ με τις αντιλήψεις τους και τις επιλογές τους. Δεν φταίει το παιδί μου αν αύριο μεθαύριο ζήσει επώδυνα, αλλά εγώ ο ίδιος θα φταίω, επειδή δεν φρόντισα για αυτό. Οπότε ας πάψουν κάποιοι να διαγράφουν το μέλλον της Ελλάδας και ας κάτσουν επιτέλους να ασχοληθούν με το τι δεν έκαναν σωστά και η χώρα μας έφτασε σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Όσο για κάποιους που πιστεύουν ότι χάνοντας μια μάχη, χάνεις και τον πόλεμο καλό θα είναι να τους αφήσουμε να κοιμούνται, διότι ξύπνιοι μόνο κακό μπορούν να κάνουν.
14 σχόλια:
Καλημέρα adtazzia νομίζω πως πια "ξύπνησαν οι σκλάβοι Αντωνάκηηηη"
(http://www.youtube.com/watch?v=a-XcV8FadsA)
Την Καλησπέρα μου με Υγεία κ' Χαμόγελο...
Καλό ΠαρασκευόΣαββατόΚύριακο να έχουμε...
Τα θεωρείς εύκολα και το ένα και το άλλο;
Chrisgio,καλησπέρα
Για μεγάλο διάστημα,κατα κάποιο τρόπο,"χλευάζαμε"αυτούς που "ονειρεύονταν" και επευφημούσαμε τους "ξύπνιους".
Το όραμα και τα ιδανικά,είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπο πιο ανθρώπινο,πιο σωστό.Σ'αυτό νομίζω,συμφωνούν αν όχι όλοι σίγουρα οι περισσότεροι.
Το ερώτημα είναι βέβαια,πώς τους "ξυπνάς"και πώς τους μαθαίνεις να "ονειρεύονται"...
Ισως ακούγεται δύσκολο,ανέφικτο,θεωρώ πως όχι.
Καλησπέρα
Όπως τα λες στο σχόλιό σου είναι τα πράγματα και Θεωρώ ότι σε μια χώρα σαν την δική μας όπου επικρατεί εδώ και χρόνια "η λογική της παράνοιας" που μας έχει δηλητηριάσει πιθανότητες μόνο για αρνητικά έχουμε.
Υπό τις συνθήκες που περιγράφεις πως μπορώ να ελπίζω και να συμφωνήσω με την τελευταία σου φράση;
Κατά τη γνώμη μου και δύσκολο και ανέφικτο το θεωρώ.
Δεν πιστεύω στην θετική αύρα και λοιπά δήθεν αισιόδοξα. Η αισιοδοξία ίσως ανήκει πλέον στην ΕΠΟΜΕΝΗ γενιά, ούτε καν στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ (στα παιδιά μου) οποία μαζί με τη δική μου ανήκουν ήδη στο παρελθόν!!!
Απαισιόδοξος; Νομίζω πως όχι! Απλά ρεαλιστής!
Chrisgio,καλησπέρα
Σίγουρα μια "αύρα"μπορεί να στα βάψει μαύρα,γι'αυτό την αφήνω στα χέρια της θάλασσας,ξέρει να την χειρίζεται καλύτερα απο'μένα..
Δεν σημαίνει,όμως πως πρέπει να αποκλείσω απο τη ζωή μου την αισιοδοξία και να παρακάμψω την αντικειμενικότητα.
Σ'αυτή τη χώρα,εμείς δηλαδή,δώσαμε βάθρο ν'ανέβει η"λογική του παραλόγου" και τώρα που την βρίσκουμε μπροστά μας,γιατί πρέπει μόνο να γκρινιάζω και ν'αναθεματίζω..!
Γιατί να θεωρήσω δυό γενιές "παρελθόν"(μοιάζει λίγο σαν να θέλω να βγάλω την ουρά μου απ'έξω)και ν'αφήσω στη μεθεπόμενη να διορθώσει τα κακώς κείμενα??
Δεν είναι πιο σωστό,μια που αυτό ψάχνουμε όλοι,να φροντίσω ώστε το πάθημα να γίνει μάθημα..?
Οχι με φανφάρες,πανικό και πεσιμισμό,αλλά με γενναία δόση ρεαλισμού...
Καλά άσε την αύρα για μένα, θα… την κανονίσω εγώ! Χαχαχαχα!!!
Προς το τέλος του τελευταίου σχολίου μου γράφω: «Απαισιόδοξος; Νομίζω πως όχι! Απλά ρεαλιστής!»
Δεν αποκλείω λοιπόν την αισιοδοξία, την απαισιοδοξία απορρίπτω. Όμως ο ρεαλισμός είναι κάτι που δεν μπορούμε να μην αποδεχθούμε. Οι ρεαλιστές δεν αναθεματίζουν δεν γκρινιάζουν είναι οπαδοί του 1+1=2. Ούτε 3, ούτε μισό!
Δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω. Θεωρώ παρελθόν τη γενιά μου και αυτή των παιδιών μου ως προς το να ζήσουν τρώγοντας γλυκό ψωμί. Εδώ είμαστε να παλέψουμε για το καλύτερο, αλλά δεν απομένει βιολογικός χρόνος για μένα, αλλά και τα παιδιά μου, να ξαναζήσω καλές εποχές, έστω και κατ’ επίφαση όπως μέχρι τώρα, ίσως τα εγγόνια μου το καταφέρουν. Σωστά, το πάθημα ΠΡΕΠΕΙ να μας γίνει μάθημα αλλά η «αποδοχή» του τετελεσμένου γεγονότος δεν διορθώνει τίποτα. Η καταστροφή που έχει επέλθει εδώ και 32 χρόνια δεν διορθώνεται σε μερικές δεκαετίες, αντικειμενικά! Πως είναι δυνατόν 32 χρόνια συνεχούς υλικής και ηθικής καταστροφής να διορθωθούν σε μερικά χρόνια. Είναι γνωστό ότι το χτίσιμο είναι δυσκολότερο από το γκρέμισμα. Πως μπορούμε να πιστεύουμε ανάκαμψη σε λιγότερο χρόνο από αυτόν που χρειάστηκε για να τα καταστρέψουμε όλα; Μιλάμε πλέον για μια χώρα κατεστραμμένη, σκέτο-χέρσο οικόπεδο, τίποτα!
Χωρίς λοιπόν φανφάρες, πανικό και πεσιμισμό, αλλά με γενναία δόση ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ας αγωνιστούμε για το καλό των επόμενων γενεών. Εμείς δεν προλαβαίνουμε!
Μου αρέσει που η 9 λέξεων (μετρημένες) ανάρτησή σου μας έδωσε τροφή για τόση κουβέντα!
Chrisgio,
Θα ήταν ουτοπία αν πίστευα πως τα λάθη 32 ετών θα διορθωθούν μέσα στα επόμενα 2.
Αυτό,όμως που πραγματικά αρχίζει και μ'ενοχλεί,είναι αυτό το αέναο κράξιμο του "Ελληνάρα",τον οποίο,μέχρι πριν δυό χρόνια τον κανακεύαμε στα σπίτια μας,κι όσοι δεν είχαν έψαχναν για δανεικό(αχρείαστος να'ναι)και τώρα με το να τα ρίχνουμε στην καμπούρα του,το λύσαμε το πρόβλημα και έχουμε και ήσυχη και την συνείδησή μας.Και φυσικά δεν διαφωνώ,φταίει ο "Ελληνάρας"τό'παμε,το ξανάπαμε και το ξανάπαμε.
Οσο συνεχίζουμε,όμως,αυτό που πραγματικά μαθαίνουμε στα παιδιά μας,στα εγγόνια μας,είναι οτι πάντα φταίει κάποιος άλλος.΄
Αυτό είναι το ζητούμενο ή πως να αποφύγουν τους "ρηγάδες"..
ωστε,να μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα..
Την Καλημέρα μου!
Καλησπέρα astazzia.
Μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα με αισιοδοξία. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Εύκολο τίποτα δεν είναι σε αυτή την ζωή και ούτε ποτέ θα σου χαρίσει κάποιος αυτό που θέλεις. Χωρίς αγώνα δεν κερδίζεται καμία μάχη. Αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου είναι να βλέπω ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας να έχουν παραδώσει τα όπλα. Άνθρωποι που νομίζουν πως μπορούν ακόμη να επιλέγουν αυτοί για τα παιδιά τους, χωρίς να τους ρωτούν ποια είναι τα πιστεύω τους και να καθορίζουν ακόμη το μέλλον τους. Όσο νοήμονες και σοφοί αν πιστεύουν πως είναι, στην ουσία αυτοί είναι που μας έφτασαν ως εδώ με τις αντιλήψεις τους και τις επιλογές τους. Δεν φταίει το παιδί μου αν αύριο μεθαύριο ζήσει επώδυνα, αλλά εγώ ο ίδιος θα φταίω, επειδή δεν φρόντισα για αυτό. Οπότε ας πάψουν κάποιοι να διαγράφουν το μέλλον της Ελλάδας και ας κάτσουν επιτέλους να ασχοληθούν με το τι δεν έκαναν σωστά και η χώρα μας έφτασε σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Όσο για κάποιους που πιστεύουν ότι χάνοντας μια μάχη, χάνεις και τον πόλεμο καλό θα είναι να τους αφήσουμε να κοιμούνται, διότι ξύπνιοι μόνο κακό μπορούν να κάνουν.
Δήμητρα,
την καλησπέρα μου,
σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου καλή μου και καλό Σ/Κ!:)
Σάββας,
καλησπέρα,
και να συμπληρώσω πως ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε πράξη πια το "τόλμησον φρονείν",το διδάξαμε παντού ας το τολμήσουμε και 'μεις.
Σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου,
εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο.!!
Δημοσίευση σχολίου