.....να μη ξεχνάς σου εύχομαι.......

...........................................Πόσες φορές σου ζήτησα να θυμηθείς τις μυρωδιές!? Της βρεγμένης γης, της κανέλας και του γαρύφαλλου, το τσούξιμο στα ρουθούνια απ' τη μυρωδιά της βανίλιας, τα ψημένα κάστανα και τις πορτοκαλόφλουδες στη σόμπα. Αυτά είναι τ'αρώματα που ξέχασες. Αυτά είναι η εσάνς της ζωής.!!!!

........Πόσες φορές σου ζήτησα να σταματήσεις για λίγο να τρέχεις και να πάρεις μια βαθειά ανάσα? Η ανάσα είναι η τέχνη της καρδιάς. Σ'ανεβάζει και σ'αναγκάζει να κοιτάξεις ψηλά. Πες μου πόσες ανάσες έστειλες στον ουρανό, πόσες φορές κοίταξες τ'αστέρια? Δεν σου ζήτησα να τα μετρήσεις. Μονάχα να τα δεις!... Έτσι για νά'χει απόθεμα από φως η ψυχή σου. Τότε θα δεις, δεν θα φοβάσαι τα σκοτάδια που φέρνουν οι βαριές οι ώρες. Μια ανάσα φως και θα σκορπίζει το κακό.

.....Πόσες φορές το ζήτησα? Μα δεν με πίστεψες, δεν μ' εμπιστεύτηκες. Όσες φορές στο ζήτησα, αν τις μετρήσεις όλες, είναι οι μέρες που'φυγαν,τα χρόνια που χάθηκαν,οι στιγμές που λησμονήθηκαν, ανάσες που πνίγηκαν....

Όσες φορές το ζήτησα..........
 άλλες τόσες θα το ζητήσω.... μα ακόμα πιο πολλές θα το ευχηθώ.....

Νά'χεις τις μυρωδιές της Άνοιξης στην κούπα του καφέ σου,
 τα μεσημέρια σου αύρα θαλασσινή,
 τ'απόγευμα, του Φθινοπώρου χρώματα να παίζουν στη ματιά σου και οι βραδιές σου ξάστερες και λυτρωτικές! !
Να ζεις το χρόνο σ'όλες τις ταχύτητές του.!
 Να ανασαίνεις σ'όλους τους ρυθμούς.
 Να βλέπεις όλα τα χρώματα της μέρας...
 Ν'ακούς όλες τις αποχρώσεις των ήχων....
 Να γεύεσαι όλα τα συναισθήματα....
 Ν'ακουμπάς σ'όλα τα χάδια της ζωής.... Γιατί.....
.......Ζωή μισή δεν θέλω πια να ζεις........
...Ναι! Τραγούδα το, όχι μισό, ολόκληρο. Τραγούδα το και φέτος και του χρόνου. Ίσως εδώ να είναι η διαφορά.!............