....Με οδηγό τον άνεμο σας στέλνω περιστέρι,όπου και νά'στε να σας βρεί και τις ευχές να φέρει......
...πάμπλουτοι να'στε στις χαρές και πάμφτωχοι στον πόνο....

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

24 Δεκέμβρη...


24 Δεκεμβρη.. τι μέρα κι αυτή!!
ψιλοψώνια,ψιλονεύρα,ψιλοτρέξιμο,
ψιλοάγχος,ψιλογκρίνια,ψιλοσυννεφιά
έπεσα και πάνω σε μια γνωστή,χρόνια είχα να τη δώ,
πού βρέθηκε κι αυτή!!!σήμερα που τρέχω και δεν φτάνω...
να μην ξεχάσω και
λίγα κάστανα να πάρω,
και κάτι ακόμα έλεγα μα δε θυμάμαι τι,
τέλος πάντων,με καθυστέρησε κι αυτή,τι μέρα κι αυτή...
όπως κάθε παραμονή,οποιαδήποτε παραμονή
να πάω σπίτι,να κλείσω την πόρτα,το τηλέφωνο και.......
παραμονή Χριστουγέννων,μου φάνηκε πως βράδιασε νωρίς
κι άρχισε μια βροχή!! μα μια βροχή!!!
άνοιξαν οι ουρανοί....άνοιξαν..!!
δεν άντεξαν... έκλεγαν οι ουρανοί....
έκλαψα και γω μαζί τους....
Έκλεγε ο ουρανός γιατί έχασε το πιό λαμπρό του αστέρι
έπεσε στη γη κι όποιος το βρεί ας ευχηθεί...
Αν ευχηθείς σ'ένα αστέρι τότε τα όνειρά σου
σε ταξιδεύουνε ψηλά
κι αν ευχηθείς σ'ένα όνειρο
τότε τα δάκρυά σου στεγνώνουν μαγικά.....
Χρόνια Πολλά

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

.....γέφυρες........

Στην άκρη της αβύσσου χτίστηκε μια γέφυρα...
Δεν είναι μεγαλοπρεπής,δεν έχει τόξα με λαξευμένες πέτρες,
οι κουπαστές της δεν είναι φτιαγμένες απο περίτεχνα κιγκλιδώματα
ούτε και την φωτίζουν καλαίσθητα φανάρια.....
Είναι απλή.Το πάτωμά της είναι φτιαγμένο απο ξύλινα δοκάρια
ενωμένα μεταξύ τους με χοντρό καραβόσκοινο.
Την έφτιαξαν αυτοί που κατάφεραν να ξεφύγουν.
Κάποιος ένωσε την ελπίδα με την προσπάθεια,ένας άλλος έδεσε το κουράγιο,
μερικοί έβαλαν δύναμη και όλοι,μα όλοι πήραν μια βαθιά ανάσα
κι έκαναν το πρώτο βήμα.
Κάθε καδρόνι γράφει πάνω του την ιστορία αυτού που το τοποθέτησε,
κάθε κόμπος του σχοινιού έλυνε τα δεσμά της ψυχής τους,
πνιχτή ανάσα της προσπάθειας για ένα βήμα ακόμα....
Κι εκεί στο τελευταίο καδρόνι,μια σπιθαμί πρίν τη στέρεα γη
άφησαν ένα κερί να αιωρείται,
σημάδι για τους επόμενους που θέλουν να γυρίσουν....
γιατί τελικά
δεν χρειάζεσαι περισσότερο φως για να ξεφύγεις
χρειάζεται φώτιση για να αναδυθείς...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

...rock or blues....


Παίζω με τις ισορροπίες μου,παίρνω ρίσκα και αποφάσεις.....μεγάλες συνήθως......
και εξίσου
μεγαλοπρεπώς τις ανατρέπω,τις παραβιάζω ...
αλλά ούτε και προσπαθώ να κρυφτώ πίσω τους...
κρατώ αποστάσεις απο τις υποσχέσεις που έδωσα, όμως δεν τις παρακάμπτω.....
απλά σκαλίζω τα λάθη μου........
και δεν με στήνω πια στον τοίχο....
επιστρέφω σε rocκ ρυθμούς αλλά μένω σε διάθεση μπλούζ....

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ψιλοβρέχει..



................'Ησυχη και τούτη η μέρα...Άσε κάτω την πολη να βουίζει, κοίτα πάνω που βρέχει ψιλό φως ο γαλαξίας και άκου το παραμύθι μου...........
Βράδιασε κι ο ήλιος μάζεψε τα δίχτυα του απο τον κάμπο,τα τύλιξε σ'ενα στρογγυλό κουβάρι κι έφυγε απ'τον δρόμο του βουνού.
Πίσω απ'τα βουνά παραφύλαγε η βροχή .
Ήρθε μουγκή , κρυφοδαγκωνιάρα σαν το κακό σκυλί
Ούρλιαζε, έκλαιγε,αγκομαχούσε.!.Ήταν μια βροχή χοντρή , άγρια,πεισμωμένη.Κουράστηκε και χύμηξε μέρα μεσημέρι μέσα μου.Για να τρέχει γρηγορότερα καβαλίκεψε τον άνεμο που κατέβαινε απ'τα βουνά ..Ο τρελός αυτός καβαλάρης ήτανε τόσο γοργοπόδαρος που έπηξε το βουνό στη σκόνη..
Το αλογο της χορεψε τρελλά,γαζωνε το πετσί μου, ωσπου επεσε η νυχτα κι εφερε τις βαθειες τις ωρες πανω στη ναρκωμένη μου ψυχη, που δουλευε σαν ενα μηχανικο ρολόι......
Το ειχα συνηθισει ...μου φανηκε λοιπον πολυ περιεργο οταν για μια στιγμη ενοιωσα να σταματαει.....
Παραξενο να σταματουν τα πραγματα που τα ξερεις να κινουνται,που μαλιστα σου οριζουν το δικο σου χρονο.
Οταν σταματησουν τοτε μονο,ακους μεσα στη δική τους σιωπη την παλια κινηση τους και καταλαβαινεις πως μοίρα τους ειναι,
η κίνηση τους και πιο περα απο 'κει που σταματησαν..!....!....
Εσι γινεται παντα !
Υπαρχει ο καιρος για καθε τι
Γι'αυτα που ερχονται και αυτα που φευγουν
γι'αυτα που γελασες και εκεινα που εκλαψες
για 'κεινο που εφυγε και αυτο που εμεινε.....
Για να χτισεις και να γκρεμισεις
να μισησεις και ν'αγαπησεις
να καταλαβεις το χτες και να ετοιμασεις το αυριο που με τη σειρα του ηταν το αυριο του χτες
Καθε χτες και ενα παρελθον.Ενα παρελθον γεματο ανθρωπους.Καθενας τους κι ενα
κοκκινο φως,μια σταση...
Ετσι ειναι, ετσι ακριβως γινεται παντα.!
Ερχεται παντα η καταλληλη στιγμη για το καθε τι και το καθε τι, ειπαμε, εχει τον καιρο του.
Ο καιρος που θα ονειρευτουμε και θα ονειροπολησουμε με την ανοιξη
ο καιρος που θα ποθησουμε και θα ερωτευθουμε με το καλοκαιρι
ο καιρος που θα λυπηθουμε χανοντας ολα αυτα με το φθινοπωρο
και ο καιρος του πονου ανακαλυπτοντας με φρίκη πως ολο αυτον τον καιρο είμασταν,εντέλλει, μονοι ...χειμωνας,ηρθε ο καιρος του...

Ετσι ειναι κι ας ποναει...........

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΚΙΑγραφήσεις


" Όσο χάνεται το φώς τόσο μεγαλώνουν οι σκιές ",λένε και είναι αλήθεια।
Καθένας απο μας έχει μια σκιά να τρέχει απο πίσω του,ένα μαύρο σύννεφο να κρέμεται απο πάνω του,ένα φόβο,μια αμφιβολία...μας ακολουθούν σχεδόν παντού।
αυτό που πολύ έξυπνα κάνουμε είναι να υποκρινόμαστε πως,η σκιά χάθηκε,το σύννεφο διαλύθηκε,οι φόβοι μας εξανεμήσθηκαν και οι αμφιβολίες μας δεν υπήρξαν ποτέ।
Δεν μπορείς ν'αποφύγεις το σύννεφο,στο τέλος θα φέρει βροχή....
Δεν μπορείς ν'αποφύγεις το φόβο σου,στο τέλος πρέπει να τον αντιμετωπίσεις....
Δεν μπορείς ν'αποφύγεις τις αμφιβολίες,στο τέλος πρέπει ν'απαντήσεις.....
Όσο για τη σκιά δεν πρόκειται να την αποφύγεις ποτέ όσο γρήγορα κι αν τρέξεις...γιατί πολύ απλά είναι προέκταση του εαυτού μας.....το πολύ πολύ να την κυνηγάμε όπως ο σκύλος την ουρά του.............

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

κωμικοτραγικα

Το απόλυτο νόημα σε κάθε κατάσταση της ζωής έχει δύο όψεις...
τη συνέχιση της ''ζωής'' και το αναπόφευκτο του'' θανάτου''.....
Στο ενδιάμεσο παίζεις με δύο ρόλους.....αυτόν της κωμωδίας ή της τραγωδίας...
Η επιλογή του ρόλου πάντα δεν εξαρτάται απο σένα,αλλά απο ένα τρελλό σκηνοθέτη που αποφάσησε ερήμην σου!
Εξυπακούεται, ως ελεύθερος άνθρωπος,έχεις το αδιαμφισβήτητο και αναφαίρετο δικαίωμα της ε π ι λ ο γ ή ς...... το ίδιο ισχύει όμως και για τον τρελλό σκηνοθέτη...
Αυτό που ποτέ και κανείς σκηνοθέτης, όσο'' τρελλός''κι αν είναι ,δεν άλλαξε ,είναι το φινάλε.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν, είναι ότι στο τέλος της τραγωδίας πεθαίνεις ενω στο τέλος της κωμωδίας παντρεύεσαι..!..
Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη της τραγωδίας και της κωμωδίας.
Στην τραγωδία ο ήρωας πεθαίνει........ αλλα η ιστορία του ζεί για πάντα.....
Στην κωμωδία ο ήρωας ζεί......όμως ξεχνιέται.......γιατί,στο τέλος,
αυτό που σίγουρα όλοι προσπαθούν να θυμηθούν είναι οι αστείες ατάκες και μόνο.......


Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

....υπήρχε......?

Ολα οσα προσπαθούσα να αποφύγω πολύ γρήγορα με πρόφτασαν.Υπήρχαν σημάδια.Κάποιες φορές δεν ήθελα να τα δω,άλλες πάλι τα προσπερνούσα κι όταν έπεφτα πάνω τους έλεγα πως δεν θα τ'αφήσω να με τρομοκρατήσουν.Δεν θα κάνω πίσω,δεν θα το βάλω στα πόδια,δεν θα τ'αφήσω να μας διαλύσουν.Δεν με φόβιζαν.Ισως γιατί ακόμα κι όταν όλα άρχισαν να αλλάζουν υπήρχε κάτι που μας κρατούσε ενωμένους.....

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Μια φορα και εναν καιρο



Αν λοιπόν,η ώρα έφτασε και πρέπει να κοιτάξω πίσω,η ζωή μου,με σένα,για μένα,μια ανάσα ήταν,μιας στιγμής φώς στο άπειρο.
Και τώρα,ψυχή μου,μάζεψε τα κουβάρια σου.Μάζεψε τα κουρέλια σου και δίνε του.Τι νόμιζες,ετσι απλά σου δίνουν την ψυχή τους και οι άλλοι?
Οσο απλά εσύ την έστρωσες για ν'απλώσουν τη δική τους,ετσι απλά,την κλώτσησαν,την έγδαραν,την μάτωσαν. Τώρα,βγάλε τ'αγκάθια,κι αν αναγνωρίσεις την ύπαρξη σου κι αν καταφέρεις να βγάλεις μιλιά,πες μου πως...μια φορά κι εναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ήταν όλα όμορφα κι ωραία!Κι ίσως πιστέψω το παραμύθι....
Για την ώρα κράτα γερά,γιατί έχουμε δρόμο μπροστά.Πακετάρισε μόνο τις καλές στιγμές,τουλάχιστον να'ναι ελαφριές οι αποσκευές μας κι αντε ν'αδειάζουμε τη γωνιά. Λες ν'αποτύχαμε?Μη με ρωτήσεις ποιός εφταιξε.Μη με ρωτάς ποιός μας φόρτωσε σ'αυτό το παραμύθι της ζωής,που κατά τ'άλλα ήταν εξαίσιο όπως όλα τα παραμύθια,που είναι έξω απο τη ζωή....
Κι αν ο κύκλος έκλεισε και η ώρα πέρασε και το παραμύθι τέλειωσε,αυτοί ίσως νά'ζησαν καλά κι εμείς ίσως θα μπορούσαμε να ζήσουμε καλύτερα!
Παραμύθια,ονειρεμένες καταστάσεις!Ποιός δεν θυμάται!
Το γοβάκι ταίριαξε στη Σταχτοπούτα,ο Βάτραχος έγινε πρίγκηπας,η Κοκκινοσκουφίτσα επέζησε του κακού Λύκου,τα Τρία Γουρουνάκια τον κατατρόπωσαν και η Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε μ'ένα φιλί!!!Μια φορά και έναν καιρό......
Το πρόβλημα μ'αυτά ειναι πως δεν βγαίνουν αληθινά,αλλά οι άλλες ιστορίες,αυτές που ξεκινούν με σκοτεινές και βροχερές νύχτες και τελειώνουν ακατανόμαστα.Είναι οι εφιάλτες που γίνονται πραγματικότητα!
Αυτό λοιπόν το "Αυτοι έζησαν καλά και εμείς καλύτερα"...ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
Και αυτόν που εφηύρε τη φράση "Ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα" μα την αλήθεια, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΕΙ.....
 ..........ΕΧΩ ΑΔΙΚΟ ??????

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Μια μέρα,ήταν και πέρασε.......

Μια μερα ειναι θα περασει.! Και περασε!
Εδω περασε ολοκληρη εβδομαδα των Παθων και δεν καταλαβαμε τιποτα,στη μια μερα θα κολλουσαμε?! Περασε κι αυτη και η δευτερη και αυτο που δεν τελειωσε ειναι ο Γολγοθας...
Με το Χριστός Ανέστη ξαναρχιζει η πορεία του Γολγοθά,μεχρι το επόμενο Πάσχα,την επόμενη Μεγάλη Εβδομάδα που όλοι ανεξαιρέτως θα ευχόμαστε ο ένας τον άλλο Καλή Ανάσταση.
Καμμιά Ανάσταση δεν είναι κακή.Κάθε Ανάσταση είναι καλή.Απ'αυτήν που συμβααίνει στη φύση με τον ερχομό της Ανοιξης,αυτήν της ψυχής,του πνεύματος,του σώματος,όλες, μα όλες είναι καλές.
Κάποιες συμβαίνουν κάθε χρόνο, ακολουθώντας πάντα την ίδια πορεία,με μαθηματική ακρίβεια.Σαν να λένε,"δές!μετά απο ένα γολγοθά έρχεται μια ανάσταση,μετά απο μια ανηφόρα έρχεται μια κατηφόρα."
Ομως οχι,η ανηφόρα και η κατηφόρα δεν "κολλάνε" με τον γολγοθά. Οχι,ενας γολγοθάς φτάνει μόνο στην ανάσταση,δεν έχει κατηφόρα.
Φτάνει μόνο μέχρι την κορυφή,το ανώτατο σημείο για την ανώτερη,υπέρτατη πράξη,την τελευταία....Ανάσταση,Ανάταση,Ανύψωση,....Αν....
Αν λοιπόν η ανάσταση προϋποθέτει ενα γολγοθά τότε προδιαθέτει και για μια δικαίωση.
Το θέμα όμως είναι,ποιός θ'αποδώσει και ποιός θα λάβει.!
Διότι το δούναι και λαβείν της Δικαιοσύνης,εύκολα εφαρμόζεται,το Δίκαιο όμως πολύ δύσκολα.!....

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Η μακαροναδα της ευτυχιας

Τις προαλες ειχα ενα τηλεφωνημα απο καποια που μας θυμαται γιορτες και σχόλες, που λενε.Πηρε λοιπον να ευχηθει... Ξερετε πως ξεκινουν αυτου του ειδους τα τηλεφωνηματα ??!! " - Ελα βρε κοριτσι μου! Χαθηκαμε!..."
Με το ακουσμα της φωνης της, μου ηρθε να αναφωνησω ως νεος Αρχιμηδης.."ΕΥΡΗΚΑ.!.ΕΥΡΗΚΑ.!.". Διοτι και γω ολο τον υπολοιπο χρονο την ειχα χαμενη.Βρε που στα κομματια την χαντακωσα, σε ποιο συρταρι να την εβαλα,σε ποιο κουτι να την εκλεισα? Λες να πεταχτηκε στο τελευταιο ξεκαθαρισμα της αποθηκης?Ειχα φαει τον τοπο,αλλα πουθενα!! Ετσι και γω επαψα να ψαχνω...
Ωσπου νατη βρε!!!Απο το πουθενα ξαναεμφανιστηκε μπροστα μου.. Ξερετε ,αυτο που εχει συμβει σε ολους. Αλλο ψαχνεις, αλλο περιμενεις, κι αλλο βρισκεις..!!!
Και πριν προλαβω ν'αναφωνησω, συνεχιζει....
"- Να πεθανω! Χαμπαρι δεν θα παρετε..."
Δεν υποθετω,ειμαι σιγουρη οτι ολοι βλεπετε την πονεμενη εκφραση του προσωπου της. Και γι'αυτους που δυσκολευονται,να προτεινω. Ανατρεξτε λιγο πισω. Ασπρομαυρος ελληνικος κινηματογραφος - Μαρθα Βουρτση - Μαννα γιατι με ξεχασες???- ...
καθε λεξη συνοδευεται κι απο ενα αναστεναγμο,αφου σε καποια στιγμη σαν να αναστεναξε και το ακουστικο..!!.. Τρομοκρατηθηκα.! Αρχισα να νοιοθω μεχρι και τυψεις!!
Και πριν προλαβω να δικαιολογηθω πεταξε ξεφυσωντας...
" - Τελος παντων εγω πηρα για να ευχηθω...."
Και τελος παντων ,καταφερα και 'γω αναμεσα απο τα .."καλη...καλο....να εχετε...να εχουμε..." να πω μερικα "ευχαριστω...ευχαριστω....επισης...εεπισης..."
Κλεινοντας το τηλεφωνο τα'βαλα με τον εαυτο μου. Ενα απροσδιοριστο συναισθημα με κατεκλησε..τυψεις..? θλιψη..? ενοχες..? Δεν ξερω τι ηταν, αναρωτηθηκα ομως μηπως φταιω και 'γω που χαθηκαμε. Ισως να μπορουσα να κρατησω μια επαφη,δια τηλεφωνου εστω..
Το αποφασισα λοιπον και το'βαλα σ'εφαρμογη. Με την πρωτη ευκαιρια τηλεφωνησα να μαθω νεα της και προσπαθησα να κλεισω ραντεβου για να βρεθουμε....Οπως ακριβως το διαβαζετε...προσπαθησα να κλεισω ραντεβου... δεν εκλεισα..προσπαθησα..(και μη σας ακουσω να παραπονεθειτε για γυναικολογο ξανα ,μια χαρα ειναι, στη βδομαδα εχετε το ραντεβου σας).
Τοτε θυμηθηκα γιατι ειχαμε χαθει.Οι επισκεψεις μας ηταν παντα προγραμματισμενες.Και εννοειτε, λογω δουλειας και αλλων υποχρεωσεων δεν εχουμε τοσο ελευθερο χρονο οσο θα θελαμε.Κατανοητο και σεβαστο. Ομως ολοι καποια στιγμη σε ανθρωπους που αγαπαμε και ισως εκτιμαμαι εχουμε πει.." ελατε και τωρα αν μπορειτε...".Στη συγκεκριμενη περιπτωση αυτο δεν ειχε γινει ποτε, ηταν παντα,... ταδε μερα....ταδε ωρα...
Αυτο συνεχιστηκε για αρκετο διαστημα. Ωσπου αρχισε να γινετε κουραστικο,βαρετο και ανουσιο.
Και για να εξηγουμαι και να μην παρεξηγουμαι...αντε στο γιατρο κλεινεις το ραντεβου, μπαινεις ,σ'εξεταζει,διαγνωση,θεραπεια,πληρωνεις και φευγεις...
Στη συγκεκριμενη περιπτωση ,κλεινεις το ραντεβου, πληρωνεις πριν να πας...
Διοτι πως, ετσι με αδεια χερια..?? Μπαινεις σ'εξεταζει. Παχυνες, αδυνατισες, τι ρουχα φορας, πως καθεσαι και πως μιλας... Και εννοειτε ,δεν σχολιαζει τιποτα μπροστα μου...Ηταν μες τα χαμόγελα και την ευγενεια.!!
Σαν διαφημηση ειμασταν .... Μανα και κορη...Πεθερα και νυφη, ετοιμαζουν και σερβιρουν την μακαροναδα....μεσ'την ευτυχια και την καλη χαρα...!!!!
(δεν ξερω τι λενε για τη σοκολατα, οτι και καλα σου φτιαχνει τη διαθεση, που να δειτε η μακαροναδα τι ευτυχια φερνει ).Και φυσικα οταν το εμπεδωσα, οτι καθε φορά που πηγαινουμε θα τρωμε και μια μακαροναδα της "ευτυχιας", ηξερα τουλαχιστον τι δεν θα μαγειρεψω τη συγκεκριμενη εβδομαδα....
Και συνεχισθηκαν οι επισκεψεις και οι μακαροναδες της ευτυχιας και πιστεψτε με ...ειλικρινα δεν εχω τιποτα με τις μακαροναδες,μ'αρεσουν σ'ολες τις εκδοχες τους...
Ομως η συγκεκριμενη μακαροναδα ειχε αρχισει να μου καθετε λιγο βαρια....

Καποια στιγμη λοιπον , και σε ανυποπτο χρονο, πηρα και τη διαγνωση στο χερι δια χειραψιας.
Ξερετε, οταν συστηνεσαι και ο αλλος κανει ενα βημα πισω, σμιγει λιγο τα φρυδια και μετα το ..." χαιρω πολυ "... κολαει και ενα... " εεεε δεν εισαι και τοοοσο κοντη..!!!"
( ευτυχως δηλαδη, γιατι αλλιως, ο ανθρωπος θα χρειαζοταν να με παρει αγκαλια για να με συστησει στους υπολοιπους "γιγαντες")

Καπως ετσι εμαθα την πικρη αληθεια..( καθρεφτη δεν ειχαμε στο χωριο μας, που τετοια μεγαλεια εμεις, οι λιγοστοι κι οι εκλεκτοι μονο,οποτε πως θελατε να'χω δει την κακομουτσουναρα μου....)
Η διαγνωση λοιπον λεει... κοντη.. χοντρη . .. και.. και.. ποντία...!....!...!!!!.. Ο Χριστος και η Παναγια και οι Δωδεκα Αποστολοι μαζι!!!! Για τετοιο κακο μιλαμε ...
Και οπως εκμυστηρευθηκε η ιδια σε καποιον δικο της, με πονο ψυχης,..." να'ταν και ομορφη.!!??.. να την ντυσω, να την στολισω, να μπορω να την εμφανισω...."
Τοτε καταλαβα γιατι, συγκεκριμενη μερα, συγκεκριμενη ωρα συναντιομασταν. Ετσι δεν θα πεφταμε κατα λαθος σε κανενα . Διοτι πως να με παρουσιασει η καψερη ετσι κοντη, χοντρη και ασχημη, αμ το ποντία που το βαζεις? Αργησα λιγο αλλα το καταλαβα...(λες να φταιει το ποντία ??)

Οποτε το μονο που εμενε ηταν η θεραπεια ......
Και οπως λενε και οι γιατροι "κοψε τα τηγανιτά " εγω αποφασισα να κοψω την μακαροναδα της "ευτυχιας".... ....
Τις υπολοιπες μακαροναδες? εννοειτε πως οχι... και θα'λεγα πως εχω ξεφυγει και λιγακι ... τελευταια μου φαινετε πως πεταξα κοιλιτσα.....αλλα δεν στεναχωριεμαι... ..
ΜΠΟΪ....ΜΠΟΪ...!!!!!

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

κουαφ και κουραφεξαλα


ολα ξεκινησαν ... οπως ξεκινουν ολα.Λιγο..γιατι μας αρεσε,λιγο γιατι δεν μας αρεσε..αλλα και παλι γιατι οχι,λιγο γιατι προεκυψε..ετυχε..μας εκατσε και κατσαμε τελικα και μεις.Εκ των υστερων βεβαια το φιλοσοφισαμε! οχι βρε αδερφε δεν ηταν απλως τυχαιο.!Το ψαξαμε,το αναλυσαμε εις βαθος(τοσο βαθος τελικα,που πιασαμε πάτο)βρηκαμε τα τρωτά,τα υπερ και τα κατα,το ζυγισαμε(στα δραμια μας ξεφυγε λιγο)και τελικα τον σταυρωσαμε.Οπως ακριβως κανουμε στις εκλογες με τον εκλεκτο της προτιμησης μας.!

Ναι βρε !ναι!για τον εκλεκτο της καρδιας μας ,σας μιλω τοση ωρα..Τον σταυρωσαμε λοιπον και νοικοκυρευτηκαμε(μεγαλη λεξη τελικα και μεγα το νοημα της).Εμεις το πηραμε αποφαση,αυτος δεν ξερω..Το καταλαβε?..Για να ειμαι ειλικρινης δεν τολμησα να θεσω το ερωτημα σε κανενα εκλεκτο.Θεωρω πως δυσκολα θα βρω καποιον να απαντησει ειλικρινως!Αλλωστε και γιατι να το κρυψωμεν δηλαδη,ποιος "σταυρός"συμπλεει με την ειλικρινεια!..Και συνεχιζω λοιπον,τον σταυρωσαμε,τον νοικοκυρεψαμε,σταυροκοπηθηκαμε και μεις και περασαμε το κατωφλι!

Απολαυση!κυκλοφορεις,ζεις και κινεισαι στο δικο σου χωρο,τον οποιο παρεπιπτοντως τον δημιουργησες στο αααααααψε-σβησε...Σιγα μην εισαι ΕΣΥ απο κεινες τις αργοστροφες,τις ...πως τις λενε βρε παιδακι μου αυτες που ποτέ δεν ειναι σιγουρες για καμμια ομως αποφαση τους!?!? ΑΑ!γεια σου αναποφασιστες!Σιγα μην εισαι απο κεινες !! Εσυ ,ειδες το χωρο,ναι ντε για το διαμερισμα ομιλω.. Ειδες λοιπον το χωρο,πηρες την αποφαση,πηρες κι αυτον αλα μπρατσετα(παραμασχαλα δηλαδη-οχι για να ξερουμε τι λεμε εδω μεσα)..και στη διαδρομη του πετας το μπαλακι... "θυμασαι μωρουλι μου το διαμερισμα που σου ελεγα?!? λοιπον το βρηκα !!ειναι ΤΟ διαμερισμα!Οπως ακριβως το θελουμε! Και τζακι και μεγαλα μπαλκονια (ας οψονται τα ρετιρε)..Εκλεισα ραντεβου για αυριο στις επτα.Μιλησα με τη γυναικα του σπιτονυκοκυρη,πολυ γλυκια κυρια,μια χαρα συνεννοηθηκαμε,αυριο ομως θα μας περιμενει ο αντρας της να μας το δειξει και μετα κανονιζετε για το συμβολαιο.!.Και για να δεις τι εξυπνη γυναικουλα παιρνεις της εκανα κ παζαρια και κλεισαμε την τιμη,οποτε εσυ γλυκιε μου μονο να υπογραψεις εχεις,κολωνα του σπιτιου μου......Και ολα αυτα ειπωθηκαν με μια ανασα .. Να υποθεσω οτι βαλθηκες να του αναλυεις τους λογους που διαλεξες το συγκεκριμενο διαμερισμα,στη συγκεκριμενη περιοχη(οχι οπου κι οπου-ασε που ειναι κ κοντα στη μαμα(?????))στη συγκεκριμενη τιμη, που μην το συζητας ειναι η καλυτερη και ρώτα οπου θες πιο χαμηλη δεν γινεται σου λεω...!!!...τον κοιτας καταματα(ενοειτε οχι ναζιαρικα -δεν εισαι απο αυτες)...σε κοιταει λιγο λοξά,ψιλοενοχλημενος πλην ομως με περηφανια περισσή σου ανακοινωνει...!!

"Εχουμε δικο μας σπιτι μαναρι μου,εγω την γυναικουλα μου δεν θα την εχω στα νοικια..κ τις μετακομισεις..εχω το προικοον μου..."(το κατιτις μου που λεμε....).Συμφωνησες μαζι του ,καθολου καλες οι μετακομισεις,στη συνεχεια τον κοιταξες ξυνογλυκα...(δεν εισαι απο αυτες ειπαμε..εισαι απο τις αλλες..τις πιο μεγαλες αλλα ας οψετε..) και συνεχισες γλυκα αλλα με υφος χιλιων καρδιναλιων να του αναλυεις ολα τα τρωτα του προικοου...."κι εδω που τα λεμε με τοσα μειονεκτηματα ισως ειναι καλυτερα να πουληθει(εχεις δει κατι νεοαναγειρομενες μεζονετες!!κουκλιά!!!)Αλλα ας οψετε η αγαπη που του εχεις και δεν θελεις να τον στεναχωρησεις...και βεβαια καταλαβαινεις οτι τοτε που οι γονεις του το αγορασαν ηταν απο τα καλυτερα,αλλα και αυτος οφειλει να καταλαβει οτι πρεπει να γινουν καποιες αλλαγες. Για να γινει το σπιτι ....ΣΠΙΤΙ..!!!
Ακυρωσες ΤΟ διαμερισμα και εκλεισες ΤΟ συνεργιο.Ενα γρηγορο meeting με τη διακοσμητρια ΤΟΥ συνεργιου καιεχουμε και λεμε...αλλαζουμε....τα παντα... Σε χρονο ρεκορ εχεις επιλεξει,πατωματα,πλακακια,κουφωματα(απαραδεκτα τα παλια χωρις ανακληση και σιτα ??)εσωτερικες πορτες,εξωπορτα να φυσαει, οσο για το χερουλι! Δεν ειναι απλως πομολο αλλα εργο τεχνης! Και οτι αλλο θεωρησες απαραιτητο ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ! To be or not to be!!!! Θα το κανεις εσυ απο διαμερισμα ....βιλιτσα!!! και την πεθερα βαλιτσα για να μη την εχεις μες τα πόδια !
Απ αυτον θελεις μονο να ανοιγει το πρωι τα συνεργεια,να τους βαζει τις φωνες για να μην παει πισω η δουλεια.Στην τελικη αλλιως ακουν ενα αντρα, κι εσυ θα περνας το
βραδυ να ελεγχεις αν ολα βαινουν καλως...
Κι οταν ολα τελειωσαν καλα,πηρες μετρα ,πηρες και την κολλητη και ξαμοληθηκες στα επιπλαδικα,στα κουρτιναδικα και σε ολα τα ...-αδικα...και ουχι αδικως θα ελεγα διοτι ολα ειναι απαραιτητα..Οσο για τον καλο σου ,το μονο που θελεις απο αυτον ειναι,να βρισκεται στο σπιτι τη μερα που θα παραλαβεται τα επιπλα γιατι εσυ δεν μπορεις!! Θα ψαχνεις για κουαφ(αναθεμαμε αν καταλαβε τι ειναι αυτο,ακουστηκε ομως σοβαρο,γιαυτο και δεν εφερε καμμια αντιρηση-...Οχι γιατι ηταν ετοιμος να σου την πει...πως θα τα παραλαΒΟΥΜΕ αφου θαμαι μονος ΜΟΥ-αλλα το καταπιε...Κι εσυ συνεχισες απτοητη και του υποσχεθηκες να περασετε το βραδυ μαζι απ το σπιτι κ θα του πεις που ακριβως θελεις τους καναπεδες,τα τραπεζακια,την τραπεζαρια,τη μπερζερα (κι αυτο του ηρθε καπως αλλα παλι δε μιλησε),τη βιτρινα,με προσοχη τη βιτρινα ειδικα τα ραφια,ειναι απο κρυσταλλο,ΜΗ τυχον και σπασει κατι!!! (εδω τον εκανες κομματια)...!
Κι αφου μαζεψε τα κομματια του και τολμησε να πει - μηπως θαταν καλυτερα νασουν εδω?!! Σηκωσες το φρυδι μα του εκανες τη χαρη.Πηρες και την κολλητη και μπηκαν ολα στη θεση τους.Αν δεν ησουν εσυ ποιος ξερει τι θα εκανε!!Κι αυτος,δεν μπορω να πω,ηταν χαρουμενος.Κουρασμενος αλλα χαρουμενος. Του λυθηκε και η απορια για την μπερζερα.Τρις της αλλαξε θεση.Αλλα το εμπεδωσε το ονομα.Τωρα νοιωθει αφεντης του σπιτιου..
Ενας αφεντης πρεπει να ξερει ολα τα υπαρχοντα του κι αυτος σημερα ταμαθε ολα! Τι μπερζερα θες,τι ροτοντα θες (μονο την εκκλησια ηξερε μεχρι σημερα,που να το φανταστει και σε επιπλο)...ασε δε το ταμπουρε,οσο το σκεφτεται τον πιανει κρυος ιδρωτας!Καλα που δεν το ξεφουρνισε!σκαμνι??? Ποιος την ακουγε!! Αλλα !? ταμαθε τα υπαρχοντα του!οσο για την μπερζερα και το ταμπουρε τού υποσχεθηκε τρελλες στιγμες ...ξεκουρασης!!! Αυτο με την κουαφ δεν πολυκαταλαβε τι ειναι ακριβως ,εδειξε ομως μεγαλο ενθουσιασμο που βρηκες αυτο ακριβως που εψαχνες!!(αυτος ακομα ψαχνεται)!!!
Καπως ετσι τακτοποιηθηκαν κ τα υπολοιπα υπαρχοντα του αφεντη.Εσυ αλα μπρατσετα με την κολλητη για αγορες,οχι γιατι δεν εκτιμας το γουστο του αλλα οπως και να το κανουμε η νοικοκυρα ξερει καλυτερα.Κι αυτος αφεντης του σπιτιου του ειχε να κανει πιο βαρβατα,πιο αντρικια πραγματα. Να μαλωσει με τον υδραυλικο,ν'ανοιξει τον μπογιατζη,να μεταφερει τους καναπεδες απο την αλλη πλευρα γιατι μαλλον θα καθονται καλυτερα(μαλλον δεν εισαι και απολυτα σιγουρη ισως χρειαστει να ξαναμεταφερθουν),να παραλαβει απο το καταστημα που επελεξες τα αξεσουαρ του μπανιου .Μακαρι να μπορουσατε να πάτε μαζι αλλα μάτια μου ειναι αδυνατον..!
Και προς τι το υφακι αποριας παρακαλω?Υπαρχει αντιρηση??? ΟΟΟχι απολυτως καμμια. Το θυμαται πολυ καλα,θα εισαι σ'ενα συγκεκριμενο καταστημα με την κολλητη για κουρτινες,τις οποίες θα πρεπει αυτος να παει να τις παραλαβει οταν θα ειναι ετοιμες (εδωσες το κινητο του για να μην ενοχλουν εσενα). Αυτο ηταν ευκολο,το καταλαβε ,αλλωστε τις κουρτινες και στη μαννα του ο μπαμπας τις αναλαμβανε, - ανεβασε Χαριλαε, κατεβασε Χαριλαε,τα γαντζακια Χαριλαε--. Αυτο ενταξει,το αλλο, αυτο το κουαφ ειναι που τον προβληματιζει(λες να'ναι κατι επικινδυνο? μπα!!! αν ηταν θα 'λεγε σ'αυτον να παει)!!!

Και μετα απο πολυ τρεξιμο,εσυ με την κολλητη,κουβαλημα αυτος,ηρθε η ωρα η καλη!
Ο γαμος ΤΕΛΕΙΟΣ!! Μα φυσικα αφου Εσυ τον σχεδιασες μεχρι την τελευταια λεπτομερεια. Απο το νυφικο ,τα λουλουδια,το χρωμα στις κορδελες το οποίο παρεπιπτοντως θα'πρεπε να κανει κοντραστ με το αγνο,αθωο λευκο τουλι,τα κερια στις ανθοστηλες με αρωμα βανιλια εως κ α ι το γαμπριατικο κοστουμι( οχι που πηγε με τη μαννα του και κλασσικα διαλεξαν οτι να'ναι-κλασσικο μαυρο-σε κηδεια παμε?) Ενω Εσυ του επελεξες το ποντικί ( δεν ειναι μαυρο ,δεν ειναι σκουρο,ειναι ποντικί!! ο νοων νοειτο και όποιος εχει προβλημα με τα χρωματα δικο του το προβλημα ).

Και συ τρισευτυχισμενη,να τα χαμόγελα και οι φωτογραφιες(φυσικα απο τον φωτογραφο που εσυ επελεξες) κι ολοι εκθιαζουν.! Ποσο τέλεια οργανωμενος ειναι ο γαμος. Και να τα μπραβο κοριτσι μου και δωστου εσυ χαμόγελα και τσακ ο φωτογραφος ,και δωστου να τσουγκριζεις τα ποτηρια με τους καλεσμενους,και τσακ ο φωτογραφος,!!! και...ΠΟΙΟΣ που να παρει ειναι αυτος ο αναισθητος που σου πατησε την ουρά του νυφικου???? Γυρισες το κεφαλι χαμογελωντας προς τ'αριστερα σου,μα μολις αντικρυσες το ποντικί κοστουμι,τα μάτια σου εβγαλαν σπιθες(το χαμογελο παρεμεινε -ας οψετε ο κοσμος που μας βλεπει-). Το φρυδι σηκωθηκε,αν θυμαμαι καλα το αριστερο πρεπει να'ταν,δεν χρειαστηκε να πεις κουβεντα! Το ποντικί κοστουμι σε κοιταξε εντρομο,εκανε δυο βηματακια προς τα δεξια κα πισω χαμογελωντας( δεν ορκιζομαι κι ολας),σηκωσες και τ'αλλο φρυδι και το ποντικί κοστουμι αρχισε ν'αλλαζει χρωμα,κατι προς το εκρου του νεκρου μου εφερε μα δεν ορκιζομαι κι ολας . Γυρισες το κεφαλι αγερωχα ξανα μπροστα,χαμογελωντας, μα το μυαλο σου δεν μπορουσε να το χωνεψει...
Τον ΑΝΑΙΣΘΗΤΟ ποσες φορες του το'πα...!Οταν παμε στο κεντρο θασαι δυο βηματα πισω απο μενα και απο τα δεξια μου.!!!Με το δεξι θα κραταω το ποτηρι και με τ'αριστερο την ουρα,απ'τα δεξια εσυ για να μην τη πατησεις. Αν την πατησεις θα φυγει και η κουαφ μαζι...(νατη παλι η κουαφ.!.!). Πιο απλά ,πιο αναλυτικα δεν θα μπορουσες να του το πεις .Κι ενα πενταχρονο θα το καταλαβαινε! Anyway, αφησες τις κακες σκεψεις κ χαμογελωντας συνεχισες να τσουγκριζεις το ποτηρι σου με τους καλεσμενους, και τσακ ο φωτογραφος!(φυσικες ποζες ,φυσικοτατες- αλλωστε τα στημμενα δεν σ'αρεσουν)!!!

Το ποντικί κοστουμι,πειθήνια σ'ακολουθουσε εκ δεξιων, εννοειτε,χαμογελωντας,εννοειτε,(δεν ορκιζομαι κιολας!!θα φανει στο βιντεο,μη σας πω και ψεμματα).Ωσπου ακουσε την κουμπαρα να σου λεει να βγαλεις το πεπλο και ν'αφησεις την κουαφ,-θα χορευεις πιο ανετα ετσι.Ηλεκτρικο ρευμα χτυπησε το ποντικί κοστουμι. Νατο το κουαφ παλι.Τωρα ομως χαμογελαει με υπονοουμενο!!Ξερεις! αυτο το υφος που λει,εδω σ'εχω,που θα μου πας!?!σε τσακωσα!!

Το ποντικί κοστουμι ομως τα'χασε και παλι. Σε κοιταξε απο πανω ως κατω,γυρισε δις γυρω απο σενα ,οση ωρα διπλωνε την εξαμετρη ουρα η κουμπαρα,εξακολουθωντας να εχει το υφος - ελα δεν θελω χαζά,καπου εδω ειναι - .Εσυ παλι κορδωθηκες νομιζωντας πως σε θαυμαζει!!(ετσι ειναι ο ανθρωπος οταν εχει το γνωθει σ'αυτον, πιανει πουλιά στον αερα!)Και 'δω κολλαει το τρια πουλακια καθονταν και να με συμπαθας φιλενας ,διοτι Αυτος, εμεινε και παλι με την απορία!Το πεπλο το'βγαλε,στο κεφαλι εχει ακομα αυτο το κοκαλακι που πιανουν τα μαλλια(λιγο φορτωμενο...αλλα αφου της αρεσει... δεν μου πεφτει και λογος..) το Κ ΟΥ Α Φ που στα κομματια πηγε?????!