Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει......
Κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του:
«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι, καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα.
Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά.
«Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο. Υπήρχε η ίδια χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής.
«Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.
«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον........
Κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του:
«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι, καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα.
Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά.
«Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο. Υπήρχε η ίδια χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής.
«Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.
«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον........
18 σχόλια:
Τέλειο astazzia μου και σοφό το μήνυμα του.Τραγουδάραααα!!!!!
Να διάβαζα τη σκέψη σου, να μάθω με ποιο τρόπο
θα σ’ έχω πάντα να γελάς, όσο κι’ αν θέλει κόπο
Δεν μας τα λέει, καλά, ο δάσκαλος. Το θέμα θέλει εξυπνάδα: απλά στη ζωή, πλέον, ενώ υπάρχουν τόσες επιλογές, να τραφεί, κανείς /και μεταφορικά/ απλά μειώνεις τα υψηλά σου στάνταρ, και προχωράς στη ζωή. Είτε μόνος, είτε με χρήσιμη παρέα. Ο παράδεισος βρίσκεται μέσα στην ωριμότητα του καθενός σύμφωνα με τη μοναδικότητα της ύπαρξης, Όπως εντελώς ξεχωριστά είναι τα αποτυπώματα στα δάκτυλα του καθενός. Όπως διάβασα και σε ένα άλλο μπλόγκ: περπάτησε πρώτα με τα δικά μου, παπούτσια, και μετά, μίλα. Όχι βέβαια πως θα βρεθεί κάποιος που θα σε καταλάβει. Απλά περιμένεις να γυρίσει η κλεψύδρα και ν' αρχίσεις να βγαίνεις από την κόλαση του εγωισμού/κουτάλας. --Καλή εβδομάδα, astazzia. Να είσαι καλά.
Καλησπέρα!
Τελικά παράδεισος και κόλαση δεν απέχουν πολύ! Ο τρόπος όμως και οι συνθήκες διαβίωσης των ψυχών μας είναι μέρα με την νύχτα.
Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα από τα αγαπημένα μου!
Μπράβο astazzia μου, υπέροχη ανάρτηση, πολύ σοφό το δίδαγμα της ιστορίας που μας διηγήθηκες, δεν μένει παρά να επιλέξουμε ;-)
Καλό μεσημέρι!!!
astazzia για ακόμα μια φορά μας έβαλες να σκεφτούμε.Και γω πιστεύω ακράδαντα ότι ο κόσμος πάσχει από υπερβολικό εγωισμό!Είμαστε μια κοινωνία του εαυτούλη και γι'αυτό το περιβάλλον μας έχει γίνει κόλαση!
θαυμάσια ιστορία!!
polu dunato nohma! kalo vradu!
SUPRNOVA,
σωστά,σοφό και επικαιρο,θα έλεγα !!
Γεράσιμος Μηνάς,
το σχόλιό σου καταλήγει στην κουτάλα του εγωϊσμού,δεν διαφωνώ, ίσα-ίσα...πιστεύω πως ο εγωϊσμός ,ο ατομιστής άνθρωπος,το ταμάχι που λένε οι μεγαλύτεροι είναι η αιτία αλλά και η κατάληξη στην κόλαση της μοναξιάς..
Είναι ο εγωϊσμός λοιπόν που θα εμποδίσει κάποιον να μπει στα δικά μου παπούτσια,είναι ο εγωϊσμός που θα με ωθήσει να επιλέξω υψηλά στάνταρ παραβλέποντας οτιδήποτε κάτω απο αυτά,καμμιά φορά υποτιμώντας και οτιδήποτε κάτω απο αυτά/εμένα΄.Είναι ο εγωϊσμός που θα ορίσει τον βαθμό της ωριμότητάς μου και τη μοναδικότητα της ύπαρξης μου.Και είναι ο εγωϊσμός που δεν θα μ'αφήσει να αντιληφθώ ,οτι για να είναι εντελώς ξεχωριστά τα αποτυπώματα στα δάκτυλα του καθενός σημαίνει πως ο καθένας είναι τόσο ξεχωριστός όσο και απαραίτητος.Άρα αν κατεβάσω τον εγωϊσμό μου θα βρεθώ σ'ένα επίπεδο που όλο και κάποιος θα φτάνει να γυρίσει την κλεψύδρα και δεν θα χρειάζεται απλά να περιμένω να γυρίσει μόνη της . Ίσως έτσι είναι ο τρόπος να αρχίσουμε να βγαίνουμε απο την κόλαση στον παράδεισο .
Μια παλιά ρήση λέει "ο άνθρωπος έχει ανάγκη και το μυρμήγκι"
Να'σαι καλά ,σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.!
Σάββας Τριανταφυλλίδης,
μάλλον όχι παραπάνω απο ένα κλικ...
δεν νομίζω να απέχουν περισσότερο..
οι συνθήκες κατα την άποψή μου δεν είναι παρά επιλογές και αποφάσεις και έχεις μιά ζωή για να επιλέξεις.
το τραγούδι !!! εεε ναι δεν θα μπορούσε να μην είναι απο τα αγαπημένα σου και χαίρομαι γι' αυτό !
ΔΗΜΗΤΡΑ-ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ
επιλέγω λοιπόν να σ'ευχαριστήσω και να σου στείλω ενα μεγάλο χαμόγελο :)!!!
Shine On,
και να συμπληρώσω στο σχόλιό σου πως θα'πρεπε να λάμπουμε απο καλοσύνη και οχι απο τις φωτιές της κόλασης ....shine on λοιπόν !!!!
paraskevi malouxou,
....και περιγραφικότατη δεν νομίζεις ??
Decaffeinated,
ολύ δυνατό νόημα ,όντως ,καλό βράδυ και συ να έχεις !!
Greecelands,
σ'άφησα για το τέλος,για ένα και μόνο λόγο για να τελειώσω τα σχόλια με αισιοδοξία όπως κάθε μαντινάδα σου..!!!
...θα σ'εχω πάντα να γελάς,όσο και αν θέλει κόπο...!!!! :)
Καλησπέρα. Καλή εβδομάδα!!!
Δημοσίευση σχολίου