...ματώνουνε οι δρόμοι που περνάς......

..Μπορείς να νοιώσεις καλά,... εκεί που όλα γίνονται κομμάτια..???
..Μπορείς να δώσεις φτερά ,...εκεί που όλα πνίγονται στην απελπισία..??
..Μπορείς να γελάς με την ψυχή σου,... εκεί που η καρδιά δακρύζει..??
..Μπορείς να μείνεις στη χαρά, ...εκεί που τα λόγια πικραμμένα μιλούν..??
..Μπορείς τα βράδυα σου να πάρεις αγκαλιά,...εκεί που οι νύχτες στην μοναξιά παρέδωσαν..??
..Μπορείς να τραγουδίσεις στο σκοπό,...εκεί που τα τέλλια της ψυχής σίγησαν..??
..Μπορείς να βλέπεις ουρανό,... εκεί που σύννεφα τα μάτια έχουν καλύψει..??
..Μπορείς το γκάζι να πατάς,....εκεί που οι δρόμοι ματώνουν..??

Μπορείς..!!!










Μπορείς ,τα κομμάτια να πετάξεις και το γυαλί που ράγισε καινούργιο,ν'αγοράσεις..
Μπορείς,να ξεσκονίσεις τα φτερά,και ακόμα πιο ψηλά θα πετάξουν...
Μπορείς ,με δάκρυα χαράς να λούσεις την καρδιά σου..
Μπορείς, με πικραμύγδαλο λικέρ τα λόγια να κεράσεις και στη χαρά να φτάσεις....
Μπορείς,της μοναξιάς τις νύχτες, με νανουρίσματα να τις χαϊδέψεις...
Μπορείς,εφτά τραγούδια αν θα πεις ,τις χορδές της να αγγίξεις...
Μπορείς,τον άνεμο να πεις τα σύννεφα να διώξει...

Κι όμως μπορείς.....


....ματώνουνε οι δρόμοι που περνάς...
....πατάς το γκάζι κι  όπως πάντα με ξεχνάς....