.....να μη ξεχνάς σου εύχομαι.......

...........................................Πόσες φορές σου ζήτησα να θυμηθείς τις μυρωδιές!? Της βρεγμένης γης, της κανέλας και του γαρύφαλλου, το τσούξιμο στα ρουθούνια απ' τη μυρωδιά της βανίλιας, τα ψημένα κάστανα και τις πορτοκαλόφλουδες στη σόμπα. Αυτά είναι τ'αρώματα που ξέχασες. Αυτά είναι η εσάνς της ζωής.!!!!

........Πόσες φορές σου ζήτησα να σταματήσεις για λίγο να τρέχεις και να πάρεις μια βαθειά ανάσα? Η ανάσα είναι η τέχνη της καρδιάς. Σ'ανεβάζει και σ'αναγκάζει να κοιτάξεις ψηλά. Πες μου πόσες ανάσες έστειλες στον ουρανό, πόσες φορές κοίταξες τ'αστέρια? Δεν σου ζήτησα να τα μετρήσεις. Μονάχα να τα δεις!... Έτσι για νά'χει απόθεμα από φως η ψυχή σου. Τότε θα δεις, δεν θα φοβάσαι τα σκοτάδια που φέρνουν οι βαριές οι ώρες. Μια ανάσα φως και θα σκορπίζει το κακό.

.....Πόσες φορές το ζήτησα? Μα δεν με πίστεψες, δεν μ' εμπιστεύτηκες. Όσες φορές στο ζήτησα, αν τις μετρήσεις όλες, είναι οι μέρες που'φυγαν,τα χρόνια που χάθηκαν,οι στιγμές που λησμονήθηκαν, ανάσες που πνίγηκαν....

Όσες φορές το ζήτησα..........
 άλλες τόσες θα το ζητήσω.... μα ακόμα πιο πολλές θα το ευχηθώ.....

Νά'χεις τις μυρωδιές της Άνοιξης στην κούπα του καφέ σου,
 τα μεσημέρια σου αύρα θαλασσινή,
 τ'απόγευμα, του Φθινοπώρου χρώματα να παίζουν στη ματιά σου και οι βραδιές σου ξάστερες και λυτρωτικές! !
Να ζεις το χρόνο σ'όλες τις ταχύτητές του.!
 Να ανασαίνεις σ'όλους τους ρυθμούς.
 Να βλέπεις όλα τα χρώματα της μέρας...
 Ν'ακούς όλες τις αποχρώσεις των ήχων....
 Να γεύεσαι όλα τα συναισθήματα....
 Ν'ακουμπάς σ'όλα τα χάδια της ζωής.... Γιατί.....
.......Ζωή μισή δεν θέλω πια να ζεις........
...Ναι! Τραγούδα το, όχι μισό, ολόκληρο. Τραγούδα το και φέτος και του χρόνου. Ίσως εδώ να είναι η διαφορά.!............

........πόσες φορές.....

..................Όμως θυμήσου, πόσες φορές σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια και ν'αφουγκραστείς το τρεμόπαιγμα της φλόγας του κεριού που ανάβεις κάθε βράδυ....
.. Πόσες φορές σου ζήτησα ν'ανοίξεις τις παλάμες σου να γεμίσουν βροχή.!!
Πόσες φορές άφησες την ομίχλη να σε τυλίξει ? Το ξέρεις πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σύννεφο....!! Γιατί δεν βγήκες να περπατήσεις πάνω σ'αυτό?

Πόσες φορές σου ζήτησα να γευτείς ένα δάκρυ?........... Έχει την ίδια αλμύρα της θάλασσας..!! Αν ανέβαινες επάνω του θα σε ταξίδευε σ'αυτήν και θά'βλεπες όλα τα μπλε του κόσμου.....

Πόσες φορές σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια όταν ακούς να σου λεν σ'αγαπώ. Έτσι, δεν θ΄άκουγες απλά μια ακόμη λέξη, μα τους κτύπους της καρδιάς σου... γιατί κάποιες λέξεις, μόνο εκεί μέσα ζουν... Ίσως να την θυμόσουν και συ..... Πόσες φορές σου ζήτησα να μή φοβηθείς να το πεις !!.

Πόσες φορές σου ζήτησα να φέρεις κοντά σου , ότι πήρε ο καιρός μακριά, να βρεις τα σημάδια, να γεμίσεις τα άδεια. Mόνο έτσι το πλοίο θα σηκώσει άγκυρα. Μόνο έτσι θ'ανάψει η φωτιά στο φάρο, να μη φοβάσαι πως θα χαθείς...Μη ξεχνάς, τα άδεια καράβια μένουν δεμένα στα λιμάνια και τρίζουν μοναξιά... Φόρτωσέ το λοιπόν, γέμισε τα άδεια μ'αναμνήσεις και θά'χει χώρο για άλλες τόσες, δε θα μπατάρει μή φοβάσαι.! Καλές ή άσχημες, στό'πα ξανά μή τις φοβάσαι. Στο τέλος θα μείνουν αυτές που σε κάνουν να χαμογελάς.!! Τις άλλες θα τις πάρει μακριά το νερό, θα τις κάνει ο θεός μπουγάδα, θα τις στύψει να στεγνώσουν να μην τις θυμάσαι πια......
 
Πόσες φορές σου ζήτησα να μήν τινάξεις το χιόνι απ'το παλτό σου! Άστο να μπει στο σπίτι σου. Είναι η άχνη των θεών... Όσο γλυκά λιώνει στο στόμα σου έτσι γλυκά και αθόρυβα θα λιώσει κι αυτό. ....Έτσι είναι όλα τα μεγάλα, αθόρυβα......

Απ' τον βουβό τον πόνο, τον πιο μεγάλο, μέχρι τα δάκρυα της χαράς, της πιο μεγάλης, βουβά κι αυτά κι αθόρυβα... Πόσες φορές σου ζήτησα να τα νιώσεις!?...
.. Μα εσύ έψαχνες τις μεγάλες λέξεις, τις πομπώδεις χειρονομίες, τις ακριβές συσκευασίες..... Στό'πα παλιά στο λέω και τώρα.. Nα δίνεις αξία στα πράγματα όχι γι'αυτό που κοστίζουν, αλλά, γι'αυτό που σημαίνουν.... Κι αν μετρήσεις σωστά αυτή τη φορά θα δεις πως όλα τα μεγάλα και τα δυνατά βγαίνουν από μικρές λέξεις....

Αγάπη-Πόνος-Δάκρυ-Γέλιο-Χαρά-Ήλιος-Φως-Θεός-Γη-Μάνα-Παιδί,Μπαμπά,ακόμα και το Σύμπαν..  Είδες? Είναι λέξεις μικρές. Όλες μαζί είναι Ζωή. Είναι μικρή μα έχει πολλά να δώσει.......

....θυμήσου....

..Λένε ,για να πας μπροστά πρέπει πρώτα, να κάνεις ένα βήμα πίσω  για να πάρεις φόρα....
...γι'αυτό γυρίζω τρία χρόνια πίσω,στην πρώτη ανάρτηση,
αναδημοσιεύω κομμάτι-κομμάτι....
...μικρά βήματα προς τα πίσω,να δώσουν ώθηση γι αυτά που βρίσκονται μπροστά.....

....Φτάσαμε και πάλι πολύ κοντά στο τέλος.Κι όπως κάθε χρόνο, περίπου την ίδια εποχή, προσπαθώ να σας βρω. Στην πορεία κάποιοι χάθηκαν, κάποιοι ξέφυγαν για λίγο αλλά ακόμα βρίσκονται τριγύρω, κάποιοι άλλοι έγιναν πιο απαραίτητοι και σταθεροί και κάποιοι μπαίνουν για πρώτη φορά σε αυτόν τον κύκλο.
Κάθε χρόνο λοιπόν, περίπου την ίδια εποχή, προσπαθώ να σας ξαναβρώ, περίπου την ίδια ώρα, σαν να πίνουμε παρέα έναν καφέ, ένα ποτηράκι κρασί, ένα τσιγάρο και φύγαμε.

Τέλος χρόνου...περίπου... κι εδώ είναι η διαφορά στο '' περίπου ". Όταν έρθει το τέλος δεν προλαβαίνεις να το δεις, είσαι ήδη αλλού. Πατάς ήδη στο επόμενο ενώ όταν βρίσκεσαι στο περίπου, εκεί το βλέπεις νά'ρχεται το ζεις πιο έντονα και ώρες-ώρες νιώθεις σαν να μή κυλάει η στιγμή, σαν να βρίσκεται ο χρόνος σε αργή κίνηση, ενώ εσύ βιάζεσαι, όπως πάντα.Πριν έρθει λοιπόν αυτή η στιγμή που είναι συγχρόνως παρελθόν-παρόν και μέλλον, θέλω για μια στιγμή να σκεφτείς.
Πόσο μπορεί να διαφέρει ο φετεινός χρόνος απ'τον επόμενο! Ποια η διαφορά του απ'τον προηγούμενο! Ίσως καμιά, ίσως όμως και πολλές. Ίσως δεν τον μετρήσαμε τον χρόνο μας σωστά. Ίσως πάλι να θεωρήσαμε δεδομένο πως κάθε χρόνος θά'ναι ίδιος με τον επόμενο. Ίσως γιατί σκεφτόμαστε και πράττουμε το ίδιο όπως κάθε μέρα του κάθε χρόνου. Ίσως γιατί φοβόμαστε μην αλλάξει κάτι, έστω κι αυτό που υπάρχει κι ας μην είναι αυτό που ουσιαστικά θα θέλαμε να είναι. Ίσως γιατί ξεχάσαμε να θέλουμε. Ίσως πάλι γιατί απλώς διαγράψαμε τον εαυτό μας και απλά τον τοποθετήσαμε μέσα στους άλλους, ανάμεσα από τους άλλους και γύρω από αυτούς. Αφεθήκαμε να ζούμε τις ζωές των άλλων.....
                            Ξεχάσαμε??? ...Ίσως......
                           Υπάρχει  ακόμα χρόνος....θυμήσου......


                          .........Πόσες φορές στο ζήτησα...........

..θυμήσου..προλαβαίνεις...

Σε στιγμές ηρεμίας,απολαμβάνοντας τον καφέ σου,
οι σκέψεις κόβουν ταχύτητα και μονοδρομούν....
Φτάσανε και τα Χριστούγεννα!!!!!
και να σκεφτείς ,πως ακόμα τριγυρνούν  στο σπίτι κανα δυό καλοκαιρινά μπλουζάκια!!!!
Ανάβεις τσιγάρο,χαμογελάς στον εαυτό σου ειρωνικά,φυσάς τον καπνό και μέσα στα δαχτυλίδια του,οι σκέψεις μακραίνουν και οι μέρες μικραίνουν....
....γρήγορα περνάει ο καιρός...
και η ζωή μοιάζει να κύλησε σαν αστραπή στα σύννεφα ....

Γουλιά-γουλιά,τελειώνει ο καφές,προλαβαίνεις όμως να θυμηθείς ......

Σκοτείνιασε,τα φώτα στους δρόμους άναψαν,το κρύο έσφιξε,
η καύτρα του τσιγάρου φαντάζει πιο κόκκινη,μια τελευταία ρουφηξιά και τέλειωσε,το ίδιο κι ο χρόνος,ένα τσιγάρο δρόμος....

Θολώνω το τζάμι με την ανάσα και στέλνω μήνυμα στον κόσμο έξω......


....θυμηθήτε...

....οι μέρες που...

Έρχονται οι μέρες που νοιαζόμαστε και οραματιζόμαστε..

βάζουμε σκούφο στη θλίψη,

τυλίγουμε με μάλλινο κασκόλ τις "κακιούλες" μας

φοράμε γάντια και κάνουμε ζεστές χειραψίες...

....μέρα τη μέρα....

Μέρα τη μέρα,πλησιάζουμε στις μέρες που μας κάνουν να αναπολούμε και να σκεφτόμαστε....

τις σχέσεις,τις επιθυμίες,τα συναισθήματα......

μέρα με τη μέρα...

.....Κάθε μέρα και πιο κοντά στις μέρες που θα θυμηθούμε ακόμα κι αυτούς που συνήθως μας είναι αδιάφοροι,πιο κοντά στις μέρες που θα μας χαμογελούν κι αυτοί που μας αγνοούσαν...
 

..καλό χειμώνα...

Δεκέμβρης κι ο χειμώνας μπήκε και επίσημα πλέον....

..εδώ..........!!!

.......17 Νοέμβρη

τιμή σε όλους αυτούς και μόνο γι'αυτούς

που αρνήθηκαν πεισματικά να ξεχάσουν

πορεύθηκαν σιωπηρά 

και δεν εξαργύρωσαν....

.finito la musica passato la fiesta..

Κυρίες και κύριοι,τέλος...

ειλικρινώς με λυπεί και μένα το γεγονός, αλλά ,ως γνωστόν

όλα κάποια στιγμή τελειώνουν...

Τέλος οι πολύωρες συζητήσεις περί δημοκρατίας,πολιτικής οικονομίας,τα έκτακτα δελτία,για έκτακτη φορολογία,τα παραθυράκια και οι πηχαίοι τίτλοι,

οι πορείες,οι διαδηλώσεις,οι αψιμαχίες,λογομαχίες,οδομαχίες...

Μας τέλειωσαν και οι μούντζες(..μέχρι την 25η Μαρτίου,έχουμε ακόμα ...),

Μας τέλειωσαν και οι οργισμένοι,οι αγανακτισμένοι,

οι πωρωμένοι,οι διχασμένοι....

Μας τέλειωσαν οι φραντζόλες και τα γάλατα...

γενικώς μας τέλειωσαν όλα,τα πάντα,δεν έμεινε τίποτα,δεκάρα τσακιστή,άδειες τσέπες,άδεια ταμεία,άδειοι δρόμοι...

πολύ ησυχία,ρε παιδιά.....!!

δηλαδή μιλάμε για εκκωφαντική ησυχία....!!

Δεν είναι η ησυχία του φόβου,ούτε και η ησυχία πριν ξεσπάσει η μπόρα που λένε,μοιάζει περισσότερο,με 'κείνη την ησυχία του....

"...ευτυχως!!!,ευτυχώς,δεν με πήραν χαμπάρι,τη γλίτωσα,

την πήδηξα(ο νούς σας στο πονηρό αμέσως..άπαπα!!.),δεν μ'αφορά,
δεν είμουν εγώ,ο άλλος το'κανε(...εγώ δεν πρόλαβα...),
νίπτω τας χείρας ....(..και μέχρι να τα σκουπίσω..)

 ας βγάλει, επιτέλους , κάποιος  τα κάστανα απ'τη φωτιά..!!!



..η κότα ή το αυγό..???

Τελευταία,αιωρείται μόνιμα ένα ερωτηματικό πάνω απ'το κεφάλι μου..
...τίς πταίει..???..πώς στα κομμάτια φτάσαμε ως εδώ..???
Και αφορά τα τεκταινόμενα της πολιτικής κατάσταης...

Συζητήσεις επι συζητήσεων,αναρτήσεις στο διαδίκτυο,πηχαίοι τίτλοι και μακροσκελή

άρθρα στις εφημερίδες,παράθυρα και παραθυράκια στην τηλεόραση,
σχόλια και σχολιασμοί,τεκμηριωμένοι και μη,καλοπροαίρετοι,κακοπροαίρετοι,
ειλικρινείς,ψευδείς..(που βγάζουν μάτι μεν,αλλά λες μήπως..??..
μήπως και κρύβεται καμμιά αλήθεια,πίσω στο βάθος..??)...

Συμφωνώ,διαφωνώ,αναρωτιέμαι και 'κει που νομίζω πως φτάνω στο "δια ταύτα"
και στην τελεία,ως δια μαγείας,η τελεία μεταμορφώνεαι και πάλι σ'ερωτηματικό...
..τίς πταίει...????
...η κότα ή το αυγό..????
Εντάξει λοιπόν,πάμε απ'την αρχή...
Φταίει η κρίση,.....οκ,...δεκτόν
και ποιός της άνοιξε και μπήκε???
Φταίει το σύστημα,η κυβέρνηση,η χρήση του συστήματος,φταίει η ανοχή,
η αποχή,η αγανάκτηση,η αδιαφορία...????
Φταίει η δημοκρατία???
Φταίνε,οι μέσα,οι έξω,οι τριακόσιοι...οι νυν,οι πρώην κι οι επόμενοι..????
...τίς πταίει..??
Φταίει η συνείδηση του ανθρώπου και κατ'επέκταση η συνείδηση  του λαού..??
Αν όμως,η συνείδηση του ατόμου διαμορφώνεται,από εκείνους που αποτελούν τον
κρατικό μηχανισμό,τότε..... δεν φταίει το" άτομο",
...η μηχανή καίει λάδια...
Ή μήπως, η συνείδηση του ατόμου,θα' πρεπε να είναι τόσο ικανή,ώστε,
να μπορεί να διαμορφώσει τον κρατικό μηχανισμό...????
Τότε φταίει το "άτομο",
δεν έκανε σωστό service στο όχημα και λάθος μηχανικό επέλεξε...
είσαι ...σίγουρος για το .."ναι" που μόλις είπες????
Είσαι ,σίγουρος,πως στο επόμενο "συνεργείο",
οι "μηχανικοί" θα' ναι..

σωστοί,αποτελεσματικοί,γρήγοροι και με καλές τιμές..???

...τίς πταίει λοιπόν...???
..η κότα ή το αυγό...???
ή μήπως ο κόκκορας...????


  

.....μπορεί...αλλά..!!...

Υπάρχουν  άνθρωποι που μπορεί να ξεχάσουν τι τους έχεις πει,

μπορεί να ξεχάσουν τι τους έχεις κάνει,αλλά, ποτέ δεν θα ξεχάσουν

πως τους έκανες να αισθανθούν....

Δεν εξετάζουν ποτέ την αιτία. Αν αισθάνθηκαν όμορφα είναι γιατί απλώς το αξίζουν,αλλά, αν αισθάνθηκαν άσχημα είναι γιατί  όλοι οι άλλοι είναι κακοί και τους ζηλεύουν....έτσι απλά! 

Κουβαλάνε μέσα τους,κάθε σταγόνα αυτού του συναισθήματος,

είτε είναι καλό,είτε κακό,

δεν επιτρέπουν να εξατμισθεί ούτε ένα μόριό του...

μέχρι να φτάσει η στιγμή που είτε θα καταφέρουν να βγάλουν το ίδιο καλό,ή,θα πνιγούν στη θηλιά του δικού τους κακού.....

Το περίεργο μ'αυτούς τους ανθρώπους είναι πως είτε για καλό, είτε για κακό,κάνουν πάντα πολύ θόρυβο.......



......στάσου πλάι μου....

Κάνεις συνεχώς κύκλους γύρω από τον εαυτό σου..

Επόμενο είναι να ζαλιστείς και να πέσεις,κάποια στιγμή..

Άντε και να σου δώσω το χέρι να σηκωθείς,είσαι τόσο ζαλισμένος

που δεν ξέρεις σε ποιόν πρέπει να απλώσεις το χέρι...

δεν είναι ανάγκη και δεν στο ζήτησα ποτέ

να μπαίνεις μπροστά μου,

ούτε να βρίσκεσαι πίσω από μένα .....

Πλάι μου,δεν μπορείς να σταθείς..?

...φευγάτα....

Είναι πολύ πιασάρικο τελικά να είσαι.. "φευγάτος"..

Έχεις πέραση παντού..

Δεκτός και αποδεκτός εις τους απανταχού κύκλους..

π.χ. (με σιγουριά θα έλεγα πως το αυτό συνέβαινε

και προ χριστού,αλλά ας αρκεστούμε πρός το παρόν

στο παραδείγματος χάριν..)

π.χ. λοιπόν,στους κύκλους τους καλλιτεχνικούς πάντα υπάρχει

 κάποιος ζωγράφος,κάποιος συγγραφέας,ένας γλύπτης,μια τραγουδίστρια,ένας ηθοποιός,

των οποίων είτε η τεχνική,είτε τα θέματα που διαπραγματεύονται τα βιβλία του,

είτε λόγω του σχήματος ή των υλικών που χρησιμοποιεί,

ή η χροιά της φωνής της,είτε ο μοναδικός τρόπος που ερμηνεύει τους ρόλους του..!!.

τους έχει τοποθετήσει στο στερέωμα των επωνύμων....
(θαρρείς πως οι υπόλοιποι δεν έχουμε επώνυμο,αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν)
 και επιτρέψτε μου να μην αναφερθώ

στους ποιητές διότι αυτοί είναι τόσο "φευγάτοι",

αφού να σκεφτείς,τους βάλανε σε κύκλο και πάλι χάθηκαν....

Όπως και να'χει όμως ....είναι πιασάρικο..

Κάνει τη διαφορά...

Κι όταν διαφέρεις ,είσαι κάποιος..!!!!

δεν ανήκεις στη μάζα....

Υπάρχουν άνθρωποι,λοιπόν,που είναι "φευγάτοι"....
αλλά

και άνθρωποι που είναι.. ωω!!.......φευ... γάτοι...
Είναι αυτοί που φέρονται ως έξυπνοι,αλλά μόνο πονηριά διαθέτουν,είναι αυτοί ,
γνώστες των πάντων,καταφερτζήδες απάντων...

Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο και το ύψος...κατά το

.."...ο κοντός με τη γραβάτα είναι γάτα..είναι γάτα..."
σίγουρα όμως μεγάλο ρόλο παίζει,η ανάγκη τους για προβολή..
Γι αυτά τα τρία ρημαδολεπτά της δημοσιότητας,η οποία,ως γνωστόν,
είναι,όνομα ουσιαστικόν,γένους θηλυκού....και ως θηλυκό ...
ή θα σ'ανεβάσει ή θα σε ρίξει στα τάρταρα..
Το θέμα και πάλι είναι...την διαφορά θα την καταλάβουν..??..!!!

Θα αναρωτηθούν ποτέ ...γιατί βάζουν πάντα τα σκουπίδια όλα μαζί...!!! 

september...remember...

...Δεν αξίζουν τίποτα,όλα αυτά που αφήνουμε πίσω μας...

αυτό που πραγματικά αξίζει είναι το πώς τα ζήσαμε....
αν ήταν χάλια,καλά που τέλιωσαν
κι αν ήταν όμορφα,δεν θα ξεχαστούν... 

Γι'αυτό πήρα τον καφέ,βγήκα στο μπαλκόνι,
απόλαυσα την πρώτη γουλιά και ευχήθηκα...
καλημέρα....καλό μήνα..
κι ας λένε πως θα'ναι δύσκολος ...
Το ίδιο λέγαν και για τον περσινό...
"..μαύρος Σεπτέβρης...".."..ο χειρότερος μήνας.."
όμως και 'κείνος πέρασε και οι επόμενοι κι αλλάξαμε χρονιά...
.."κι είμαστε ακόμα ζωντανοί...στη σκηνή...."..
ok,τον φετινό τον βάφτισαν..."άγριο"
ξέρεις όμως τι λέω..?
Μην αγριεύεσαι και μη ξεχνάς, κάθε Σεπτέμβρης κρύβει,πάντα, μέσα στις μέρες του,ένα μικρό καλοκαιράκι....
δεν είναι μόνο σύννεφα και βροχή....  

....καλοκαίρια και χειμώνες....

".....Το Καλοκαίρι ο Χρόνος τ'οδηγεί

στον σκοτεινό Χειμώνα και το θανατώνει...."

αν θυμάμαι καλά,η φράση,πρέπει να ανήκει στον Σαίξπηρ..

.....Γρήγορα έφυγε και φέτος....

Κι αυτό το γρήγορο πέρασμα του καιρού αφήνει

μια αίσθηση πίκρας,μια γεύση απώλειας...

Ύπουλα έφυγε κι αυτό το καλοκαίρι,

εξατμίσθηκε

όπως τα φιλιά και το αλάτι στα λακάκια της μέσης σου,

όπως οι όρκοι που όσο διάπυροι κι αν ήταν

ποτέ δεν έφτασαν στ'αυτιά των θεών....

Ανατριχιάζω,όταν σκέφτομαι πόσο άδοξος και σβησμένος

θα φαινόταν ο έρωτας μας πάνω σ'άλλους ώμους,

πάνω σ'άλλες αυταπάτες...

ενώ για μένα είναι η δόξα της ζωής κι ο θησαυρός μου..

Τι τα θές όμως ,ψυχή μου..?..

φώς κι αέρας ήταν ότι κι αν ζήσαμε...

ας τ'αφήσουμε έτσι...καλύτερα ......

....σπονδή στο μέλλον......

..que serra ..serra..

Και 'κει που λές πως ξεμπέρδεψες,πως έβαλες σε τάξη,

σκέψεις,καταστάσεις κι αποφάσεις...

Εκεί που λές, ok ,εντάξει,προχώρα......

Έρχεται κάτι και σε σταματάει...μικρό ,μεγάλο,χαζό,

δεν έχει σημασία....μπορεί να είναι τόσο ανεπαίσθητο

ώστε να είναι δύσκολο ακόμα και να το αισθανθείς

είναι αδύνατον όμως να το αγνοήσεις.....

Και αρχίζουν ξανά τα ερωτηματικά....

Βασανίζουν μυαλό και αισθήσεις,νοιώθεις για άλλη μια φορά

πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά του τοίχου...

Σ'αναγκάζει να κάνεις ένα βήμα πίσω.......

.......όχι,δεν είναι ένα βήμα πίσω....

είναι,περισσότερο,μια νέα θέση αναμονής....

ίσως γιατί χρειάζεται να δεις απο άλλη οπτική γωνία,

τις αντανακλάσεις των πεπραγμένων.......

Και μπορεί,βέβαια, αυτό το μπρός-πίσω,σταμάτα-ξεκίνα,

να κατάντησε γελοίο...και για γέλια...

όμως τι να κάνεις ..... όταν η μοίρα,σου κάνει πλάκα.???..

το μόνο που μπορείς είναι να

γελάσεις και συ μαζί της.....αλλιώς δεν την βγάζεις καθαρή...!!!

Άλλωστε

"...όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε

πεπρωμένο

κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί....."

Και επειδή οι σοφοί το είπαν και το σφράγισαν

"...το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.."

είτε τρέχεις,είτε σταματάς,

το τελευταίο σμπρώξιμο η μοίρα θα στο δώσει...

...ότι είναι να γίνει ....θα γίνει....

και.... ότι έγινε.....έγινε.....

ιατρικές υποθέσεις episode 2 season one

Iατρικών υποθέσεων συνέχεια...

...και ας τα ξαναπάρουμε απ'την αρχή...

26η Μάρτη...βαθιά μεσσάνυχτα...

(εδω πέφτει και η ανάλογη μουσική

υπόκρουση...βάλτε και λίγο φαντασία

εγώ θα τα κάνω όλα..!!!)

Η ατμόσφαιρα μυρίζει ακόμα

καμμένο λάδι και σκόρδο....

Ενα σκυλί ακούγεται στο βάθος να γαυγίζει

παραπονεμένα.....Η χθεσινή μέρα

δεν ήταν και η καλύτερή του,

ένα ξεροκόμματο του πέταξαν μόνο.

...έθιμο να σου πετύχει..!!..

μπακαλιάρο σκορδαλιά...

για τις γάτες έφεξε πάλι.....

ακόμα γουργουρίζουν ευχαριστημένες..

Η νύχτα προχωράει..που και που φωτίζεται

κάποιο παράθυρο...μάλλον κάποιος ψάχνει

για καμμιά σόδα...τους έπεσε βαριά η αλλιάδα...

Χαράματα πια......

και ξυπνώ με φρικτούς πόνους,

έχω διπλωθεί στα δύο...ξερνάω ανιλεώς...

υποθέτω πως κάτι θα με πείραξε...

τόσα άτομα φάγαμε απ'τον ίδιο μπακαλιάρο

σ'εμένα βρέθηκε???

Ελπίζω πως θα περάσει σύντομα και για να

έρθει πιο σύντομα το επιθυμητό αποτέλεσμα

λέω να βοηθήσω με τη δύναμη της θέλησης...

Συγκεντρώνομαι,όσο είναι δυνατόν,και

επαναλαμβάνω με θέρμη....

"....είσαι καλά...είσαι καλά...δεν πονάς....

......δεν πονάς...πονάς.....πονάς....."

δεν το βάζω κάτω,βαθιά ανάσα και ξανά...

"...δεν πονάς....δεν πονάς...πέρασε...πέρασε..

πέρασε....αμ'δεν πέρασε...δεν πέρασε...."

"..το μαντηλάκι πέρασε και πήγε παραπέρα..

πάει πέρα..."...

..τι μέρα..!..τι νύχτα.!!.δεν έχει σημασία

διότι μία είναι η ουσία.....

ο πόνος σταθερός ακλόνητος και αυξανόμενος

Που θα πάει θα περάσει...ελπίζω.!.!.

Έφεξε ο Θεός τη μέρα αλλά εγώ ακόμα

πονάς...πονάς....

Καιρός λοιπόν παραπέρα να πας,

διότι μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει

κι ο μπακαλιάρος μια χαρά ήταν

κι αδίκως τον συκοφάντησα...

Αρπάζω το κινητό..."..αδερφή πονάω..

ποιό νοσοκομείο εφημερεύει..."

.."..κλείσε σε παίρνω αμέσως..."

..έτσι είναι η αδερφή,κλείνεις...και

όταν σε ξαναπαίρνει είσαι σίγουρη

πως όλα θα πάνε καλά...

Τα τηλέφωνα έκαναν τη δουλειά τους,

ο γιός μου με φόρτωσε στ'αμάξι και

έτσι βρέθηκα στον "Αγιο Δημήτριο"

και για να μη νομίζετε οτι το ξέχασα,

το'ψαξα και βρήκα..."..δεν υπάρχουν ακριβή

στοιχεία για την ανέγερση του νοσοκομείου,

παίζει μεταξύ 1900,1901 ή 2 ή 3 αλλά υπάρχει

και μια υποψία οτι ανεγέρθη το 1875 απο

τον Midha Pasa,αρχιτέκτων άγνωστος.."

περαιτέρω πληροφορίες στο 11 88888.....

Και συνεχίζω...βρέθηκα στον Αγιο Δημήτριο

και ήδη περίμενε εκει η αδερφή...

Με ξεφόρτωσαν απο τ'αμάξι με ξαναφόρτωσαν

σ'ένα καροτσάκι κι αρχίσαμε τα σλάλομ μέσα

στους διαδρόμους του νοσοκομείου....

πάνε για ακτίνες...έλα να σ'εξετάσουν οι παθολόγοι,

πάνε για υπέρηχο...πέρασε δίπλα στους χειρούργους

ξαναπάνε στο ακτινολογικό.......έγινε τόσες φορές

αυτό το πήγαινε-έλα,ώστε η αδερφή είχε

καταφέρει να βρεί τις πιο σύντομες διαδρομές.

Αφού ξεμπερδέψαμε μ'όλα αυτά τα σούρτα-φέρτα

αράξαμε στο 109 της β΄Παθολογικής...

Τρίκλινο,εκ δεξιών η Μαρία,εξ'αριστερών

η "αυτοκτονία"...λυπάμαι δεν θυμάμαι το όνομα,

όμως βρε κούκλα μου,να κάνεις απόπειρα

γιατί καυγάδισες με το σύζυγο...????

Δεν θέλω να μειώσω τη σοβαρότητα του καυγά

αλλά,σκέψου,αν σε κάθε καυγά αντιστοιχούσε

και μια απόπειρα,τότε στον πλανήτη δεν θα

ανάσαινε ούτε θηλυκή γάτα...( και χαμένα θα

πήγαιναν τ'αποφάγια του μπακαλιάρου)...

Άστο να πάει παραπέρα...η ζωή είναι ωραία!

Εν τω μεταξύ κι ενω προσπαθώ να βολευτώ

στο κρεβάτι εισβάλλουν οι νοσοκόμες...

οροί,σωληνάκια,σύριγγες,"πεταλούδες"

μπουκαλάκια,οξυγόνο,στο άψε σβήσε

και εν ριπή οφθαλμού με ξεπέταξαν..και

ανενόχλητη πια συνεχίζω την προσπάθεια

να ξαναβολευτώ στο κρεβάτι...

Τρέχει η αδερφή..."βάλε κι ένα δεύτερο μαξιλάρι,

να σηκώσουμε την πλάτη του κρεβατιού,

ίσως και ένα τρίτο απ'την άλλη μεριά..

τώρα εντάξει..?"

Τώρα μάλιστα,βολεύτηκα.Η πλάτη του κρεβατιού

σε ορθή γωνία,απο ένα μαξιλάρι σε κάθε πλευρά

και ο ορός να αιωρείται πάνω απ'το κεφάλι μου

.....θρόνος μετά του στέματος.......

Σ'αυτές τις δύο βδομάδες παρήλασαν απο το 109

εκτός απο το νοσοκομειακό προσωπικό,

γνωστοι,φίλοι και συγγενείς...

Άλλοι απο ενδιαφέρον,κάποιοι γιατί έπρεπε

και κανα δυό απο περιέργεια...

Φυσικά απο μια τέτοια υπόθεση

δεν θα έλειπε ο "Dr House"...

..."...λοιπόν άκου να σου πω κορίτσι μου

και 'γώ το πέρασα,σήκω να πάμε στον

γιατρό που με χειρούργησε,

πατέρας και γιός στην ίδια κλινική δουλεύουν,

δεν είναι τίποτα η επέμβαση..."...

."..ξέρετε οι γιατροί είπαν πως δεν έχω

ούτε πέτρα ούτε λάσπη.."...

..."...άσε ,άσε και γώ το πέρασα,ξέρω..!

λοιπόν ,άκου τι θα κάνουμε,

θα πάμε στον γιατρό που με χειρούργησε

πολύ καλός,κορυφή..και 'γώ και ο

αδερφός μου σ'αυτόν χειρουργηθήκαμε

του αδερφού μου οι πέτρες ήταν μαύρες

και ανώμαλες,οι δικές μου λείες και

χρυσοκίτρινες,σαν χάντρες,

τις κράτησα και θα τις κάνω κολιέ...."...

.....!!!.. ?? ..!!!!!!.. ??..!!!!!.....

.."ξέρετε η αξονική δεν έδειξε...."

..."..λοιπόν άκου να σου πώ,η τρανσαμυλάση

πόση είναι,ξέρω το πέρασα...άκου,..ξέρω"..

..."Ξέρετε,η αξονική αλλά και ο υπέρηχος

δεν έδειξαν πέτρα,έχω φλεγμονή

και ξεκίνησαν φαρμακευτική

αγωγή.."

..."..άκου άκου να σου πώ,τίποτα,τίποτα,

βάζουν ένα ορό έτσι για να πούν

κάτι κάνανε,ξέρω εγώ,το πέρασα,

λοιπόν άκου θα πάμε......."...

....!!!!...???...!!!!!...????

!!!..?????????

..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΤΕ...????

Εγώ να δείτε !! και φορούσα και οξυγόνο..

Όταν έφυγε πια, ...

η Μαρία απ'το διπλανό

κρεβάτι αναφώνησε

"..μωρ τ'είν τούτη...????? "

.."Το πεθερικό οξύ, Μαρία μου,

το πεθερικό οξύ..."..

Τώρα που το σκέφτομαι όμως,

μήπως ήθελε να μεγαλώσει το

κολλλλλλιέ..???..

Έλα μη κολλάτε και πάμε παρακάτω..

Σε καθημερινή βάση στην παρέα

είμασταν τρείς...η αδερφή,απο πρωίας,

η "ξανθιά",εννίοτε και "μπουμπού"..

Η καημένη χτυπιέται ακόμα

που έχασε το καλύτερο

διότι ξέρεις τι είναι νά'σαι κάθε μέρα

απίκο απ'το μεσημέρι ως τις δέκα,έντεκα το βράδυ

να λείψεις μια μέρα και τότε να'ρθει το καλό..!!

Λυπάμαι φιλενάς αλλά και για μένα

ήταν ξαφνικό......

οι πράσινες,οι κόκκινες,οι χρυσαφιές της χάντρες....

Και επανέρχομαι,η καθημερινή παρέα

λοιπόν ήταν,η αδερφή,η φιλενάς

και φυσικά εγώ....

Τι νομίζεται οτι δύο βδομάδες

είμουν καθηλωμένη στο κρεβάτι??

Σας γελάσανε....τις έκανα τις βόλτες μου..!

Στην αρχή με το καροτσάκι και απ'την

τέταρτη,πέμπτη μέρα με το... "πεζώ 2"..

Άλωστε,για να πας βόλτα τι

χρειάζεσαι..?...

παρέα,το όχημα και την τσάντα

με τα προσωπικά σου είδη......

κλειδιά,πορτοφόλι,τσιγάρα,κινητό...

Ακριβώς έτσι βγαίναμε και μεις....!!

οι "τρείς χάριτες"

το όχημα του ορού και...

το τσαντάκι του καθετήρα...

Παρακαλώ,παρακαλώ...

Ουδέν σχόλιον επι του περιεχομένου,

ανήκει στα προσωπικά δεδομένα....

Μην επιμένεται..παρακαλώ....

..προσωπικά ζητήματα...συζήτηση κομμένη...

Τελικά,ήταν δύο βδομάδες γεμάτες,

ήταν δύο βδομάδες έντονες

κάθε μέρα,απ'την πρώτη μέρα,

ζούσαμε και μια ιστορία,

άλλοτε σοβαρή κι άλλοτε ξεκαρδιστική...

Το σίγουρο όμως είναι ένα,

οι καλύτερες ιστορίες της ζωής μου,

ξεκινάνε με το

...η αδερφή μου και 'γώ..

κι ας διαδραματίζονται σε νοσοκομεία...

.....ιατρικές υποθέσεις....

Χαίρετε...χαίρετε..χαθήκαμε και τώρα που βρεθήκαμε πού να σας τα λέω...

και απο πού να ξεκινήσω...

Ας τα πάρουμε απο την αρχή ή καλύτερα απο'κει που τ'αφήσαμε....

Λίγο πρίν την 25 Μάρτη...και μέχρι εκεί όλα καλά....

Διότι λίγο μετά και μιλάμε για λίγο,για μερικές ωρίτσες μετά τον μπακαλιάρο

και τα συναφή,λίγο μετά τον απόηχο του εορτασμού της Επανάστασης του '21,

επαναστάτησαν και ξεκίνησαν ανταρτοπόλεμο (μπορεί νάταν και απο ζήλια,μπορεί ας πούμε να ζήλεψαν όλον αυτόν τον εορτασμό,τις παρελάσεις,ίσως και την φουστανέλα ,φούντα,φέσι...who knows..??? )και είπαν να ξεσηκωθούν...

Ξεσηκώθηκαν λοιπόν και με ξεσήκωσαν και 'μένα και δεν μ'άφησαν να κλείσω μάτι και ξημερωθήκαμε....

Ποιός ξεσηκώθηκε,γιατί επαναστάτησε,ποιός ξημερώθηκε...οκ..δε βγαίνει νόημα,

το κατάλαβα και ..το πάμε απ' την αρχή.......

Ποιός ξεσηκώθηκε???Εκτός απο τονΕλληνικό λαό το 1821,αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα Φιλική Εταιρεία και να επαναστατήσουν εναντίον μου,

το πάγκρεας,το ζάχαρο και η χοληστερίνη με τη βοήθεια των τριγλυκεριδίων (σαν να λέμε,με τη βοήθεια των συμμάχων...) και δεν μ'έφταναν οι τρείς σωματοφύλακες κι ο Ντ'Αρτανιαν, συμμάχησε μαζί τους και ο θυρεοειδής..(...μπορεί και να πρωτοστάτησε,έχω μια υποψία,διότι είναι μεγάλη μουσίτσα αυτός...αρσενικό..τι περιμένεις..νά'χει βάλει το χεράκι του για καλό...??? )....

Βέβαια τέτοια συμπεριφορά δεν την περίμενα ποτέ,ακόμα απορώ...

Απορώ και εξίσταμαι δηλαδή,διότι,εγώ, τα είχα καλομαθημένα...μη νομίζετε πως είμουν αφεντικό μπάς κλάς (για τους παλιούς ),κλάιν μάιν ( για τους καινούργιους ) ότι ήθελαν το είχαν.....ποτέ δεν τ'άφησα νηστικά και μάρτυς μου ο θεός....

Anyway,ήθελαν να ξεσηκωθούν,τό'καναν,μπορούσα να κάνω κι αλλιώς???

Μ'έβαλαν και τα πέντε απο κάτω και πάρε κι αυτήν ,πάρε και την άλλη...

Προσπάθησα να έλθω σε συννενόηση μαζί τους.... όμως αυτά ανένδοτα..

Βρε τα καλόπιασα,βρε αγρίεψα,παρακάλεσα,έβρισα,άντε πάλι με το καλό... .....τίποτα...

Χτυπούσαν ανελέητα....Άνισος αγώνας.....Είδα κι αποείδα πήρα τον οργανισμό μου παραμάσχαλα και την Φιλική Εταιρεία μαζί ,εννοείτε, και ξεκίνησα προς εύρεση βοήθειας.....Νοσοκομείο Άγιος Δημήτριος.....

(παλιό κτήριο...λές νά'ναι απο το '21...???..θα το ψάξω...)

Ανέλαβαν λοιπόν την υπόθεση οι μεγάλες δυνάμεις....

παθολόγοι,χειρούργοι,ακτινολόγοι,εντατικολόγοι,μικροβιολόγοι,

βοηθοί,μαθητευόμενοι,ερυθροσταυρίτισες,

όλο το νοσηλευτικό προσωπικό της β' παθολογικής....

τα βάλανε στο τραπέζι...όχι το χειρουργικό ,το αποφύγαμε,και ξεκίνησαν.....

Αναλύσεις αίματος ......μου ρούφηξαν το αίμα,με κατατρύπησαν,σουρωτήρι μ'έκαναν...

Ακτινογραφίες....στήσου έτσι,γύρνα αλλιώς,το πηγούνι να ακουμπά σε συγκεκριμένο σημείο...πώς ν'ακουμπήσει γλυκιά μου??..που απο τον πόνο έχω διπλωθεί σαν κινέζικο γάμα..( έχουν..??..θα το ψάξω...)..τέλος πάντων μετα κόπων και βασάνων τις βγάλαμε...

Αξονική.....α!α! εδώ ήταν το μέγα δράμα...νά'χεις τους "επαναστάτες" να σε σφυροκοπάνε,να πρέπει να πιείς και το ρημαδονερό με το φάρμακο της αξονικής...

Τώρα θα μου πεις το νερό σε πείραξε?? Οχι το νερό δεν θα με πείραζε ποτέ,ούτε και το φάρμακο....αλλά απ'όλες τις γεύσεις που έδωσε ο θεούλης αυτήν του μαραθοτσίπουρου έπρεπε να διαλέξουν??..μια φραουλίτσα ας πούμε θα ήταν άσχημα?...άντε και του χαμέμηλου δεν θα με χαλούσε....

Έκανα την καρδιά μου πέτρα και το ήπια και αυτό το πικρό ποτήρι....

τι ποτήρι δηλαδή,κανάτα ολόκληρη....

Έτοιμη λοιπόν να εισέλθω εις τον θάλαμο της αξονικής,έρχεται η υπεύθυνη κουνάμενη συνάμενη,ευγενεστάτη και χαμογελαστή και μου προσφέρει ακόμα

ένα μπουκαλάκι του ιδίου περιεχομένου,μισόλιτρο παρακαλώ,....

ακόμα ένα ποτηράκι....που λέει και το άσμα....όμως για κάτσε ρε φιλενάς!!

έτσι ξεροσφύρι???..με τέτοιες μυρωδιές καλά θά'ταν και λίγος μεζές..!..!

Και μετά τον υπέρηχο,το πόρισμα βγήκε...

"Η κατάστασή σας είναι πολύ σοβαρή,ο οργανισμός σας είναι τελείως αποδιοργανομένος..(και ποιός δεν είναι,δείξε μου έναν οργανισμό

που λειτουργεί σωστά..αλλιώς θα τρέχαμε για αποκρατικοποιήσεις.?.!)

Το ζάχαρό σας στο 4,είστε διαβητική..(τί λες καλέ.?.!εγω διαβήτη

μόνο στο μάθημα της Γεωμετρίας έπιασα και ειλικρινά έχω χρόνια

που ξεμπέρδεψα μ'αυτήν,κι αυτό το 4 σαν κάτω απ'τη βάση ακούστηκε..)

Τα τριγλυκερίδια στο 700 (χαμηλόμισθο το κόβω,μάλλον δεν είναι

του δημοσίου..)

Οι τιμές του θυρεοειδή στα ύψη,(αυτός ακολουθεί τα spreads..)

..οξεία παγκρεατίτιδα,οφειλουμένη εις φλεγμονήν του παγκρέατος

και ουχί εκ λίθου της χολής......"

Σημειώστε το αυτό παρακαλώ διότι αυτός ο λίθος αν και ανύπαρκτος

γίνεται,τις επόμενες μέρες,το επίκεντρο συζητήσεων εως και καυγάδων..

ούτε πολύτιμος λίθος να'ταν..!

Η επιχείριση κράτησε κοντά δύο βδομάδες,αλλά άξιζε τον κόπο..

Αποκαταστάθηκαν οι διημερείς σχέσεις και μπήκαν όλα στη θέση τους..

Κατ'εντολή γιατρού, θέσαμε και τα πέντε σε πενθήμερη καραντίνα..

ορό και νερό..(ας πρόσεχαν,εγώ όπως προείπα τα είχα καλομαθημένα).

Τις υπόλοιπες μέρες ...νερόσουπα..(τη συνταγή θα την βρείτε

σε όλες τις ιστοσελίδες των νοσοκομείων κάτω απο το θέμα

"αστράκι".. ίσως και "φιδές"...δεν είμαι σίγουρη.. ψάξτε το λίγο..)

Στη συνέχεια,χτυπήσαμε έντεκα μπουκάλια αντιβίωση

και τα βουλώσαμε το στόμα,κατεστάλει η επανάσταση

και επιστρέψαμε στη βάση μας....

Σ'αυτές τις δύο εβδομάδες,παράλληλα με τις ιατρικές υποθέσεις

διαδραματίσθηκαν και κάποιες άλλες...."παραϊατρικές"...

Αλλά αυτές είναι μια άλλη ιστορία ....

γραφικές υπάρξεις

Υπάρχουν άνθρωποι,εντάξει,που ζούν μονάχοι,τό'παμε αυτό

στο προηγούμενο επεισόδιο..

Για τους άλλους θέλω να πω,αυτούς που,χωρίς φανφάρες,

μάρκες και τα συναφή,αφήνουν μια όμορφη εντύπωση.

Είναι η συμπεριφορά τους?! ο τρόπος ομιλίας τους?!

ο τρόπος που ντύνονται?!.. Δεν ξέρω,γενικώς η παρουσία τους

αφήνει μια λεπτή αίσθηση,κάτι απροσδιόριστα

σικ,αυθεντικό...Αυτοί οι άνθρωποι,"γράφουν"....

Και φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που αντιγράφουν!!!

Απ'ότι φαίνεται ξέχασαν πως.....

..."όποιος πιαστεί να αντιγράφει μηδενίζεται το γραπτό του..."

γι'αυτό πασάρουν,πλασάρουν και δηλώνουν

ότι νά'ναι...όπως νά'ναι...μάρκα μόνο νά'ναι

και οπωσδήποτε νάχει κάνει το πέρασμά του απο την ΤV.

Έχουμε και λέμε,λοιπόν!!!παρατηρήστε

το στήσιμο, την κίνηση του σώματος,το περπάτημα...

Catwalk...κάτι απο γάτα,κάτι απο μοντέλο,

κάτι λίγο απο ντίβα του κινηματογράφου

κάτι παραπάνω απο στάρ του τραγουδιού

(είναι πιο πιασάρικες οι στάρ εξ'ου και το "παραπάνω")

και χωρίς πολλά πολλά το'στησε το περπάτημα..

σε κάποιες περιπτώσεις,αν κάνετε ζουουμ,

θα διαπιστώσετε,ότι, ο ένας γοφός

έχει άλλη κίνηση απο τον άλλο...

Βρίσκονται σε δίλλημα...δεν έχουν αποφασίσει

ποιά διασημότητα τους ταιριάζει καλύτερα....

"...την Κική ή την Κοκό ποιά να διαλέξω..."

όπως λέει και το άσμα !!

Προχωράμε παρακάτω,αθλητική περιβολή,φιρμάτο καπελάκι

επί της κεφαλής και με βήμα σταθερό,ένα στ'αριστερό,

ίσια το κορμί,μέσα η κοιλιά έξω το στήθος..

(προσοχή λίγο μ'αυτό το "έξω"κορίτσια

γιατι καμμιά φορά τα "κορίτσια"

κυκλοφορούν ασυνόδευτα...)

φτάσαμε αισίως στις αθλούμενες καλλονές...

μονίμως" πιασμένες"απο την σκληρά άθληση

διότι όπως λέει και το άσμα..

"..θα κοιμηθώ νωρίς θα ξυπνήσω αργά......"

εεεεε!!! όσο νά'ναι ένα πιασηματάκι απ'την ξάπλα το'χεις

και δια τούτο χρειάζονται δις την εβδομάδα

μασαζ..μανικιούρ..πεντικιούρ

φεύγω απ'αυτές κουράστηκα..

και περνάμε στις boho...!!!το χαρακτηριστικό τους

νομίζω πως είναι κάτι μπότες που,αν δεν κάνω λάθος,

λέγονται ugg...

οι γνώστες λένε πως υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που ονομάστηκαν έτσι!

Δεν ξέρω,δεν τό'ψαξα

τώρα που το σκέφτομαι όμως,μήπως ο νονός τους

ήταν ινδιάνος....!!!???

Οι συγκεκριμένες μπότες φαίνονται πολύ ζεστές,

ότι πρέπει για χιόνια και κρύο....

έλα μου ντε όμως που ορισμένοι boho τις φοράνε

και πολύ μετά το χειμώνα(τό'χω δει και δεν ψεύδομαι ουδόλως)

ίσως βέβαια να θέλουν να κάνουν απόσβεση,

δεν ξέρω πόσο κάνουν αλλά όσο νά'ναι

ένα .....ugg...κάτι σαν ξεροκατάπια..

"πόσο είπατε ???"

να μην έχουν...!!!???

έχουν δεν έχουν ,τέλος πάντων ,δεν μ'ενδιαφέρει

άλλο μ'απασχολεί

...τέλη Ιούνη,΄τιραντάκι,σορτσάκι και ugg!!!!

απο boho περισσότερο σε μπόχα μου φέρνει...!!

και 'γω φταίω που θα υπενθυμίσω έτερον άσμα

"......givenchy και στα ποδάρια....."

....ψάξε....ψάξε....

Λαϊκον άσμα λέει...

..υπάρχουν άνθρωποι που ζούν μονάχοι....

και πιστέψτε με

υπάρχουν άνθρωποι που ζούν μόνο με άγχη..

πού να τους δείς όταν είναι στη φάση του

"...ψάξε,ψάξε δεν θα το βρείς..."(το θυμάστε ?)

Ψάξε απο δω,ψάξε και κει,τι άγχος κι αυτό!!

Anyway,ψάξε,ψάξε,άντε και το βρήκε..

Τους έφυγε και το άγχος νομίζεις..?

Νομίζεις..!!!!

Μετά,είναι που αρχίζει το μέγα δράμα

.."πού να το βάλω,πού να το βάλω,πού να το κρύψω,

μη μου το κλέψουν,λές να το χάσω,κι αν το ξεχάσω..??"

Και τρελαίνεσαι και συ και λές να βοηθήσεις...

....μη τολμήσεις...!!!!..

Διότι,σίγουρα θα επιλέξει κάτι απ'αυτά που πρότεινες

και φυσικά δεν θα στο πει,διότι ού μη γένοιτο ..

ποτέ δεν ξέρεις,μην έχει υποψίες και δι'εσέ...

μη χαίρεσαι,

εν αγνοία σου και ερήμην σου,

θα βρεθείς στο μάτι του κυκλώνα,στην επόμενη κρίση...

δεν θ'αργήσει,δεν θ'αργήσει

και.."..γιατί σ'άκουσα,και τώρα τί θα κάνω..??"

και 'δω μου κολλάει έτερον λαϊκόν άσμα

...με ρωτάς αν χαθεί τί θα κάνω..???

τι να σου πω, ειλικρινά δεν ξέρω,

η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια,πιο ψηλά δεν γίνεται,

(ενίοτε,μεταξύ μας και τα πόδια..)

απλά αναρωτιέμαι....

"..πούντο...πούντο το δαχτυλίδι...

ψάξε..ψάξε..δεν θα το βρείς..."

το'ξερες εξ'αρχής

"...τώρα πες μου γιατί κλαις......."

Λα'ι'κές...επιλογές!!

Ποτέ δεν είναι εύκολη μια απόφαση,μια επιλογή.

Ποτέ δεν πρέπει να είναι εύκολη μια απόφαση ή μια επιλογή.

εντάξει,δεν μιλάω για το"τι θα φάμε σήμερα?"

αν και,μη μου πείτε ότι είναι και απο τις εύκολες

αποφάσεις..!!!.. η επιλογή

της καθημερινής διατροφής..?..?

Γίνεται αγώνας,δίνεται μάχη καθημερινή

στα super-markets,στις λα'ι'κές,για τα πιό

φρέσκα,τα πιό bio...και...

ποιός θα φτάσει πρώτος στο ταμείο....

Χωριζόμαστε,σε δύο παρατάξεις..

στους "bio" και στους "όλα"

Και για βάλτε τα μαζί τώρα...

ακριβώς.!!...bioλα!!

τι bioλί τι bioλα

ένα και το αυτό,όργανο το ένα,όργανο και τ'άλλο

(και αφήστε τον αστυνομικό,της ΛΟΓΙΚΗΣ,απ'εξω)

(δεν σας φταίει σε τίποτα το όργανο)

και συνεχίζω..

η διαφορά τους είναι μόνο το μέγεθος

αν και ......ορισμένοι ορκίζονται πως ...

δεν παίζει κανένα ρόλο..!!.(άσχετο!!!)..

και ξανασυνεχίζω...

είναι θέμα καθαρά επιλογής και δικαίωμα του καθενός

τι θα φάς,τι θα πιείς,πώς θα ντυθείς ακόμα και πώς θα πλασάρεις

τον εαυτό σου,είναι προσωπική επιλογή...

Κάποιες φορές όμως

Η επιλογή ίσως να είναι και μια ψευδαίσθηση ανάμεσα

σε δυνατούς και αδύναμους....

Αιτία...........αποτέλεσμα

Στην πορεία μέχρι το αποτέλεσμα υπάρχουν στιγμές

που δεν ξέρεις γιατί πρέπει να συνεχίσεις.

Δεν μπορείς να εξηγήσεις το γιατί..

Απλά συνεχίζεις μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο..

Μεγαλώνοντας,λοιπόν,η όποια επιλογή κάνεις

καθορίζει το άτομο που πρόκειται να γίνεις..

Εξακολουθώ να πιστεύω,πως,αφού

"έχω το δικαίωμα της επιλογής"

και το χρησιμοποιώ

είμαι υποχρεωμένη να δεχτώ

και το αποτέλεσμα...

Ελπίζοντας,κάθε μέρα που βγαίνω έξω,

να μη με κυνηγάνε τα παλιά μου λάθη,

οι παλιές μου επιλογές ....

Γι'αυτό αντί να ζητάω συγγνώμη

φροντίζω,συχνά-πυκνά να

αναρωτιέμαι αν αυτό που είμαι...

μ'αρέσει.?!...?.!