... υπάρχουν άνθρωποι...

    Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν....τον πόνο τους μονάχοι.........
κι είναι αυτοί που πόνεσαν πραγματικά κι όχι επιδερμικά. Ο πόνος σε όλες του τις αποχρώσεις ,σωματικός ή ψυχικός αφήνει ίχνη,σημάδια ,ουλές. Και είναι η ψυχή του χαραχτήρα που τον μεταφράζει ανάλογα. ..........
     Οι περισσότεροι αν όχι όλοι χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις....
..." ξέρω πως είναι ,το έζησα,πόνεσα,αλλιώς δεν θα μιλούσα έτσι......" και μοιρολατρούν,μοιρολογούν και για ρεφρέν μοιράζουν αφορισμούς......
....στο τέλος ανακαλύπτεις πως ο πόνος τους ήταν μια γρατζουνιά......

   κι  είναι κι αυτοί που ,ο πόνος μπορεί να μην τους σκότωσε,να μην τους έκανε δυνατότερους ,να μην τους έκανε ούτε καν καλύτερους,σίγουρα όμως δεν έγιναν χειρότεροι............... ίσως να σκληραγώγησαν την ευαισθησία τους , να σκλήρυναν την ειλικρίνεια , να έπαψαν να ωραιοποιούν τις δικαιολογίες κι όταν αποφασίζουν να πούνε τα πράγματα με το όνομά τους ,τα ονοματίζουν ένα προς  ένα....
..........όχι δεν είναι θυμός,ούτε κακία,σίγουρα όχι απελπισία....
       
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να το καταλάβεις.
Να μπεις ,έστω για λίγο,στα παπούτσια τους......
....μπορείς???

πρέπει να ξέρεις όμως ,πως , ο πόνος δεν μοιράζεται....
τον ζεις , τον αντέχεις , τον περνάς , τον ξεπερνάς, μονάχος......
.....μπορείς ???

μη μου λες ,...ναι ,μπορώ....
... δεν μπορείς...
 πόνος κατά παραγγελία δεν υπάρχει.... ούτε καν γρατζουνιά....