......ζητείται ...τίτλος.....τέλους ...

...........................................Πόσες φορές σου ζήτησα να θυμηθείς τις μυρωδιές!?..
 Της βρεγμένης γης..
 της κανέλας και του γαρύφαλλου...
 το τσούξιμο στα ρουθούνια απ' τη μυρωδιά της βανίλιας...
τα ψημένα κάστανα και τις πορτοκαλόφλουδες στη σόμπα....

Αυτά είναι τ' αρώματα που ξέχασες. Αυτά είναι η εσάνς της ζωής.!!!!

........Πόσες φορές σου ζήτησα να σταματήσεις για λίγο να τρέχεις και να πάρεις μια βαθιά ανάσα..
Η ανάσα είναι η τέχνη της καρδιάς....
 Σ' ανεβάζει και σ' αναγκάζει να κοιτάξεις ψηλά....

 Πες μου πόσες ανάσες έστειλες στον ουρανό, πόσες φορές κοίταξες τ' αστέρια..??

 Δεν σου ζήτησα να τα μετρήσεις. Μονάχα να τα δεις!...

 Έτσι για να' χει απόθεμα από φως η ψυχή σου. ...

Τότε θα δεις, δεν θα φοβάσαι τα σκοτάδια που φέρνουν οι βαριές οι ώρες. ....

Μια ανάσα φως και θα σκορπίζει το κακό.....

Πόσες φορές σου ζήτησα να μην τινάξεις το χιόνι απ' το παλτό σου!
Άστο να μπει στο σπίτι σου. Είναι η άχνη των θεών...
 Όσο γλυκά λιώνει στο στόμα σου έτσι γλυκά και αθόρυβα θα λιώσει κι αυτό. ....
Έτσι είναι όλα τα μεγάλα,..... αθόρυβα......

Απ' τον βουβό τον πόνο, τον πιο μεγάλο, μέχρι τα δάκρυα της χαράς, της πιο μεγάλης, βουβά κι αυτά κι αθόρυβα... Πόσες φορές σου ζήτησα να τα νιώσεις!?...

.. Μα εσύ έψαχνες τις μεγάλες λέξεις, τις πομπώδεις χειρονομίες, τις ακριβές συσκευασίες.....
Στο' πα παλιά στο λέω και τώρα..
Nα δίνεις αξία στα πράγματα όχι γι' αυτό που κοστίζουν, αλλά, γι' αυτό που σημαίνουν....

Κι αν μετρήσεις σωστά αυτή τη φορά θα δεις πως όλα τα μεγάλα και τα δυνατά βγαίνουν από μικρές λέξεις....


Αγάπη-Πόνος-Δάκρυ-Γέλιο-Χαρά-Ήλιος-Φως-Θεός-Γη-Μάνα-Παιδί,Μπαμπάς,ακόμα και το Σύμπαν..  Είδες? Είναι λέξεις μικρές. Όλες μαζί είναι Ζωή......

 Είναι μικρή μα έχει πολλά να δώσει.......

... κάθε χρόνο,δίνει ένα δώρο....
έναν καινούργιο...ολοκαίνουργιο .....χρόνο...
ξανά και ξανά...κάθε χρόνο,την ίδια ώρα, την ίδια μέρα....
στον παραδίδει μ' εμπιστοσύνη.....για να τον χρησιμοποιήσεις όπως θέλεις...
για να διορθώσεις αυτά που δεν πρόλαβες...
για να πετύχεις αυτά που θέλεις...
να θυμηθείς αυτά που ξέχασες....
να βρεις ..χρόνο ...
 να μιλήσεις  , να τραγουδήσεις , να κλάψεις , να χορέψεις , να γελάσεις , ....
να νοιώσεις....!!
να μαλώσεις , να θυμώσεις , ν'αγκαλιάσεις , να χαϊδέψεις , να γκρινιάξεις ,....
να νοιώσεις....!!
να παλέψεις , να πονέσεις , να νικήσεις και να νικηθείς , ν'αναστενάξεις ,  να διδαχθείς ,....
να νοιώσεις...!!
ν`αφήσεις τα προσχήματα , να τηρήσεις υποσχέσεις , ....
να προδοθείς , ν`αγωνιστείς να μη προδώσεις , ....
να χάσεις φίλους , να βρείς καινούργιους , ...
ν`ακούσεις την μοναξιά σου , την μοναξιά των άλλων ,...
να νοιώσεις πως λυγίζεις , μα να πεισμώσεις να μη ραγίσεις , .....
και μια ανάσα πριν το τέλος....
 να σηκώσεις το κεφάλι και ν' αρχίσεις απ' την αρχή.....

.....Πόσες φορές το ζήτησα...????
 Μα δεν με πίστεψες ,  δεν μ' εμπιστεύτηκες...
 Όσες φορές στο ζήτησα, αν τις μετρήσεις όλες, είναι οι μέρες που'φυγαν,τα χρόνια που χάθηκαν,οι στιγμές που λησμονήθηκαν, ανάσες που πνίγηκαν....

Όσες φορές το ζήτησα..........
 άλλες τόσες θα το ζητήσω.... μα ακόμα πιο πολλές θα το ευχηθώ.....

Νά'χεις τις μυρωδιές της Άνοιξης στην κούπα του καφέ σου,
 τα μεσημέρια σου αύρα θαλασσινή,
 τ'απόγευμα, του Φθινοπώρου χρώματα να παίζουν στη ματιά σου και οι βραδιές σου ξάστερες και λυτρωτικές! !
Να ζεις το χρόνο σ'όλες τις ταχύτητές του.!
 Να ανασαίνεις σ'όλους τους ρυθμούς.
 Να βλέπεις όλα τα χρώματα της μέρας...
 Ν'ακούς όλες τις αποχρώσεις των ήχων....
 Να γεύεσαι όλα τα συναισθήματα....
 Ν'ακουμπάς σ'όλα τα χάδια της ζωής.... Γιατί.....
.......Ζωή μισή δεν θέλω πια να ζεις........

...Ναι! Τραγούδα το, όχι μισό, ολόκληρο. Τραγούδα το και φέτος και του χρόνου. ...

Ίσως εδώ να είναι η διαφορά.!............ 

...λίγο πριν το ...τέλος....

............................αναπόλησης συνέχεια και έχουμε και λέμε....

Έρχονται οι μέρες που νοιαζόμαστε και οραματιζόμαστε..

βάζουμε σκούφο στη θλίψη,

τυλίγουμε με μάλλινο κασκόλ τις "κακιούλες" μας

φοράμε γάντια και κάνουμε ζεστές χειραψίες..............

ευχόμαστε να πάνε όλα καλά,να'ναι αλλιώτικος ο επόμενος χρόνος.....

Πόσο μπορεί να διαφέρει όμως ο φετεινός χρόνος απ'τον επόμενο! ???
Ποια η διαφορά του απ'τον προηγούμενο!!???
 Ίσως καμιά, ίσως όμως και πολλές....
 Ίσως δεν τον μετρήσαμε τον χρόνο μας σωστά...
 Ίσως πάλι να θεωρήσαμε δεδομένο πως κάθε χρόνος θά'ναι ίδιος με τον επόμενο....
 Ίσως γιατί σκεφτόμαστε και πράττουμε το ίδιο όπως κάθε μέρα του κάθε χρόνου....
 Ίσως γιατί φοβόμαστε μην αλλάξει κάτι, έστω κι αν αυτό το κάτι δεν είναι αυτό που ουσιαστικά θα θέλαμε να είναι....
 Ίσως γιατί ξεχάσαμε να θέλουμε...
 Ίσως πάλι γιατί απλώς διαγράψαμε τον εαυτό μας και  τον τοποθετήσαμε μέσα στους άλλους, ανάμεσα από τους άλλους και γύρω από αυτούς....
 Αφεθήκαμε να ζούμε μέσα απο τις ζωές των άλλων.....
                            Ξεχάσαμε??? ...Ίσως......Ίσως...
                                              Όμως
                           Υπάρχει  ακόμα χρόνος....θυμήσου......

Υπάρχει ακόμα χρόνος δεν ήρθε δα.... και το τέλος του κόσμου......!!!!!
....κι ας έχει ο μήνας 21...άσε τι λενε,θα αργήσει....γι αυτό άσε τις δικαιολογίες ...

θυμήσου οτι άφησες να ξεχαστεί.....
βγάλε τα γάντια και άσε τα χέρια σου να νοιώσουν τη ζέστη μιας χειραψίας..
ξετύλιξε το κασκόλ απ'την ψυχή σου κι άστηνε ελεύθερη ,αυτή ξέρει που θα σε οδηγήσει...
πέτα το σκούφο και το μυαλό θα σε ταξιδέψει.....

                          .........Πόσες φορές στο ζήτησα...........!!!!!

...remember...

...........αναδημοσιεύοντας... συμπληρώνοντας....αναπολώ....

............Σε στιγμές ηρεμίας,απολαμβάνοντας τον καφέ σου,
οι σκέψεις κόβουν ταχύτητα και μονοδρομούν....
Φτάσανε και τα Χριστούγεννα!!!!!
και να σκεφτείς ,πως ακόμα τριγυρνούν  στο σπίτι κάνα δυο καλοκαιρινά μπλουζάκια!!!!....

Ανάβεις τσιγάρο,χαμογελάς στον εαυτό σου ειρωνικά,φυσάς τον καπνό και μέσα στα δαχτυλίδια του,οι σκέψεις μακραίνουν και οι μέρες μικραίνουν....
....γρήγορα περνάει ο καιρός...
τόσο γρήγορα, που η ζωή μοιάζει να κύλησε σαν αστραπή στα σύννεφα ....

Γουλιά-γουλιά,τελειώνει ο καφές,προλαβαίνεις όμως να θυμηθείς ......
Κρατάς με τα δυο σου χέρια το φλιτζάνι,σκύβεις και βλέπεις να καθρεφτίζονται δυο μάτια τρομαγμένα....
...κι αν δεν υπάρχει  κάτι για να θυμηθώ.. ???....
.... Αποκλείεται,δεν μπορεί...όλο και κάτι θα υπάρχει...ψάξε...
αλλά ακόμα κι αν φτάσεις στον πάτο του σεντουκιού και δεν βρεις έστω κάτι μικρό,
τότε και πάλι μη φοβάσαι...
..ξέλυσε τους κόμπους της καρδιάς σου κι αμέσως θα σηκώσει την άγκυρα ο νους και θα σε ταξιδέψει.......
...Είδες !!! ...εδώ είναι και σε περιμένουν, φωτεινές στιγμές της ζωή σου,όλες είναι εδώ,...
ποτέ δεν σ' άφησαν....ψάξε,θα βρεις κι άλλες...

Σκοτείνιασε,τα φώτα στους δρόμους άναψαν,το κρύο έσφιξε,
η καύτρα του τσιγάρου φαντάζει πιο κόκκινη,μια τελευταία ρουφηξιά και τέλειωσε,το ίδιο κι ο χρόνος,ένα τσιγάρο δρόμος.....

Θολώνω το τζάμι με την ανάσα και γράφω  μήνυμα στον κόσμο έξω......

....θυμηθείτε.......

 

..δεκέμβρης ξανά...!

Δεκέμβρης ξανά..............................

......και όπως κάθε Δεκέμβρη εύχομαι.....αναδημοσιεύοντας  αποσμασματικά τις ευχές της πρώτης ανάρτησης...κάνω ένα βήμα πίσω , για να ξανα αρχίσω απ'την αρχή ..........................................













Φτάσαμε και πάλι πολύ κοντά στο τέλος.Κι όπως κάθε χρόνο, περίπου την ίδια εποχή, προσπαθώ να σας βρω. Στην πορεία κάποιοι χάθηκαν, κάποιοι ξέφυγαν για λίγο αλλά ακόμα βρίσκονται τριγύρω, κάποιοι άλλοι έγιναν πιο απαραίτητοι και σταθεροί και κάποιοι μπαίνουν για πρώτη φορά σε αυτόν τον κύκλο.
Κάθε χρόνο λοιπόν, περίπου την ίδια εποχή, προσπαθώ να σας ξαναβρώ, περίπου την ίδια ώρα, σαν να πίνουμε παρέα έναν καφέ, ένα ποτηράκι κρασί, ένα τσιγάρο και φύγαμε.

Τέλος χρόνου...περίπου... κι εδώ είναι η διαφορά στο '' περίπου ". Όταν έρθει το τέλος δεν προλαβαίνεις να το δεις, είσαι ήδη αλλού. Πατάς ήδη στο επόμενο ενώ όταν βρίσκεσαι στο περίπου, εκεί το βλέπεις νά'ρχεται το ζεις πιο έντονα και ώρες-ώρες νιώθεις σαν να μή κυλάει η στιγμή, σαν να βρίσκεται ο χρόνος σε αργή κίνηση, ενώ εσύ βιάζεσαι, όπως πάντα. ...
Πριν έρθει λοιπόν αυτή η στιγμή που είναι συγχρόνως παρελθόν-παρόν και μέλλον, θέλω για μια στιγμή, να σκεφτείς, να αναπολήσεις , να θυμηθείς ....................................................................................................................