ιατρικές υποθέσεις episode 2 season one

Iατρικών υποθέσεων συνέχεια...

...και ας τα ξαναπάρουμε απ'την αρχή...

26η Μάρτη...βαθιά μεσσάνυχτα...

(εδω πέφτει και η ανάλογη μουσική

υπόκρουση...βάλτε και λίγο φαντασία

εγώ θα τα κάνω όλα..!!!)

Η ατμόσφαιρα μυρίζει ακόμα

καμμένο λάδι και σκόρδο....

Ενα σκυλί ακούγεται στο βάθος να γαυγίζει

παραπονεμένα.....Η χθεσινή μέρα

δεν ήταν και η καλύτερή του,

ένα ξεροκόμματο του πέταξαν μόνο.

...έθιμο να σου πετύχει..!!..

μπακαλιάρο σκορδαλιά...

για τις γάτες έφεξε πάλι.....

ακόμα γουργουρίζουν ευχαριστημένες..

Η νύχτα προχωράει..που και που φωτίζεται

κάποιο παράθυρο...μάλλον κάποιος ψάχνει

για καμμιά σόδα...τους έπεσε βαριά η αλλιάδα...

Χαράματα πια......

και ξυπνώ με φρικτούς πόνους,

έχω διπλωθεί στα δύο...ξερνάω ανιλεώς...

υποθέτω πως κάτι θα με πείραξε...

τόσα άτομα φάγαμε απ'τον ίδιο μπακαλιάρο

σ'εμένα βρέθηκε???

Ελπίζω πως θα περάσει σύντομα και για να

έρθει πιο σύντομα το επιθυμητό αποτέλεσμα

λέω να βοηθήσω με τη δύναμη της θέλησης...

Συγκεντρώνομαι,όσο είναι δυνατόν,και

επαναλαμβάνω με θέρμη....

"....είσαι καλά...είσαι καλά...δεν πονάς....

......δεν πονάς...πονάς.....πονάς....."

δεν το βάζω κάτω,βαθιά ανάσα και ξανά...

"...δεν πονάς....δεν πονάς...πέρασε...πέρασε..

πέρασε....αμ'δεν πέρασε...δεν πέρασε...."

"..το μαντηλάκι πέρασε και πήγε παραπέρα..

πάει πέρα..."...

..τι μέρα..!..τι νύχτα.!!.δεν έχει σημασία

διότι μία είναι η ουσία.....

ο πόνος σταθερός ακλόνητος και αυξανόμενος

Που θα πάει θα περάσει...ελπίζω.!.!.

Έφεξε ο Θεός τη μέρα αλλά εγώ ακόμα

πονάς...πονάς....

Καιρός λοιπόν παραπέρα να πας,

διότι μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει

κι ο μπακαλιάρος μια χαρά ήταν

κι αδίκως τον συκοφάντησα...

Αρπάζω το κινητό..."..αδερφή πονάω..

ποιό νοσοκομείο εφημερεύει..."

.."..κλείσε σε παίρνω αμέσως..."

..έτσι είναι η αδερφή,κλείνεις...και

όταν σε ξαναπαίρνει είσαι σίγουρη

πως όλα θα πάνε καλά...

Τα τηλέφωνα έκαναν τη δουλειά τους,

ο γιός μου με φόρτωσε στ'αμάξι και

έτσι βρέθηκα στον "Αγιο Δημήτριο"

και για να μη νομίζετε οτι το ξέχασα,

το'ψαξα και βρήκα..."..δεν υπάρχουν ακριβή

στοιχεία για την ανέγερση του νοσοκομείου,

παίζει μεταξύ 1900,1901 ή 2 ή 3 αλλά υπάρχει

και μια υποψία οτι ανεγέρθη το 1875 απο

τον Midha Pasa,αρχιτέκτων άγνωστος.."

περαιτέρω πληροφορίες στο 11 88888.....

Και συνεχίζω...βρέθηκα στον Αγιο Δημήτριο

και ήδη περίμενε εκει η αδερφή...

Με ξεφόρτωσαν απο τ'αμάξι με ξαναφόρτωσαν

σ'ένα καροτσάκι κι αρχίσαμε τα σλάλομ μέσα

στους διαδρόμους του νοσοκομείου....

πάνε για ακτίνες...έλα να σ'εξετάσουν οι παθολόγοι,

πάνε για υπέρηχο...πέρασε δίπλα στους χειρούργους

ξαναπάνε στο ακτινολογικό.......έγινε τόσες φορές

αυτό το πήγαινε-έλα,ώστε η αδερφή είχε

καταφέρει να βρεί τις πιο σύντομες διαδρομές.

Αφού ξεμπερδέψαμε μ'όλα αυτά τα σούρτα-φέρτα

αράξαμε στο 109 της β΄Παθολογικής...

Τρίκλινο,εκ δεξιών η Μαρία,εξ'αριστερών

η "αυτοκτονία"...λυπάμαι δεν θυμάμαι το όνομα,

όμως βρε κούκλα μου,να κάνεις απόπειρα

γιατί καυγάδισες με το σύζυγο...????

Δεν θέλω να μειώσω τη σοβαρότητα του καυγά

αλλά,σκέψου,αν σε κάθε καυγά αντιστοιχούσε

και μια απόπειρα,τότε στον πλανήτη δεν θα

ανάσαινε ούτε θηλυκή γάτα...( και χαμένα θα

πήγαιναν τ'αποφάγια του μπακαλιάρου)...

Άστο να πάει παραπέρα...η ζωή είναι ωραία!

Εν τω μεταξύ κι ενω προσπαθώ να βολευτώ

στο κρεβάτι εισβάλλουν οι νοσοκόμες...

οροί,σωληνάκια,σύριγγες,"πεταλούδες"

μπουκαλάκια,οξυγόνο,στο άψε σβήσε

και εν ριπή οφθαλμού με ξεπέταξαν..και

ανενόχλητη πια συνεχίζω την προσπάθεια

να ξαναβολευτώ στο κρεβάτι...

Τρέχει η αδερφή..."βάλε κι ένα δεύτερο μαξιλάρι,

να σηκώσουμε την πλάτη του κρεβατιού,

ίσως και ένα τρίτο απ'την άλλη μεριά..

τώρα εντάξει..?"

Τώρα μάλιστα,βολεύτηκα.Η πλάτη του κρεβατιού

σε ορθή γωνία,απο ένα μαξιλάρι σε κάθε πλευρά

και ο ορός να αιωρείται πάνω απ'το κεφάλι μου

.....θρόνος μετά του στέματος.......

Σ'αυτές τις δύο βδομάδες παρήλασαν απο το 109

εκτός απο το νοσοκομειακό προσωπικό,

γνωστοι,φίλοι και συγγενείς...

Άλλοι απο ενδιαφέρον,κάποιοι γιατί έπρεπε

και κανα δυό απο περιέργεια...

Φυσικά απο μια τέτοια υπόθεση

δεν θα έλειπε ο "Dr House"...

..."...λοιπόν άκου να σου πω κορίτσι μου

και 'γώ το πέρασα,σήκω να πάμε στον

γιατρό που με χειρούργησε,

πατέρας και γιός στην ίδια κλινική δουλεύουν,

δεν είναι τίποτα η επέμβαση..."...

."..ξέρετε οι γιατροί είπαν πως δεν έχω

ούτε πέτρα ούτε λάσπη.."...

..."...άσε ,άσε και γώ το πέρασα,ξέρω..!

λοιπόν ,άκου τι θα κάνουμε,

θα πάμε στον γιατρό που με χειρούργησε

πολύ καλός,κορυφή..και 'γώ και ο

αδερφός μου σ'αυτόν χειρουργηθήκαμε

του αδερφού μου οι πέτρες ήταν μαύρες

και ανώμαλες,οι δικές μου λείες και

χρυσοκίτρινες,σαν χάντρες,

τις κράτησα και θα τις κάνω κολιέ...."...

.....!!!.. ?? ..!!!!!!.. ??..!!!!!.....

.."ξέρετε η αξονική δεν έδειξε...."

..."..λοιπόν άκου να σου πώ,η τρανσαμυλάση

πόση είναι,ξέρω το πέρασα...άκου,..ξέρω"..

..."Ξέρετε,η αξονική αλλά και ο υπέρηχος

δεν έδειξαν πέτρα,έχω φλεγμονή

και ξεκίνησαν φαρμακευτική

αγωγή.."

..."..άκου άκου να σου πώ,τίποτα,τίποτα,

βάζουν ένα ορό έτσι για να πούν

κάτι κάνανε,ξέρω εγώ,το πέρασα,

λοιπόν άκου θα πάμε......."...

....!!!!...???...!!!!!...????

!!!..?????????

..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΤΕ...????

Εγώ να δείτε !! και φορούσα και οξυγόνο..

Όταν έφυγε πια, ...

η Μαρία απ'το διπλανό

κρεβάτι αναφώνησε

"..μωρ τ'είν τούτη...????? "

.."Το πεθερικό οξύ, Μαρία μου,

το πεθερικό οξύ..."..

Τώρα που το σκέφτομαι όμως,

μήπως ήθελε να μεγαλώσει το

κολλλλλλιέ..???..

Έλα μη κολλάτε και πάμε παρακάτω..

Σε καθημερινή βάση στην παρέα

είμασταν τρείς...η αδερφή,απο πρωίας,

η "ξανθιά",εννίοτε και "μπουμπού"..

Η καημένη χτυπιέται ακόμα

που έχασε το καλύτερο

διότι ξέρεις τι είναι νά'σαι κάθε μέρα

απίκο απ'το μεσημέρι ως τις δέκα,έντεκα το βράδυ

να λείψεις μια μέρα και τότε να'ρθει το καλό..!!

Λυπάμαι φιλενάς αλλά και για μένα

ήταν ξαφνικό......

οι πράσινες,οι κόκκινες,οι χρυσαφιές της χάντρες....

Και επανέρχομαι,η καθημερινή παρέα

λοιπόν ήταν,η αδερφή,η φιλενάς

και φυσικά εγώ....

Τι νομίζεται οτι δύο βδομάδες

είμουν καθηλωμένη στο κρεβάτι??

Σας γελάσανε....τις έκανα τις βόλτες μου..!

Στην αρχή με το καροτσάκι και απ'την

τέταρτη,πέμπτη μέρα με το... "πεζώ 2"..

Άλωστε,για να πας βόλτα τι

χρειάζεσαι..?...

παρέα,το όχημα και την τσάντα

με τα προσωπικά σου είδη......

κλειδιά,πορτοφόλι,τσιγάρα,κινητό...

Ακριβώς έτσι βγαίναμε και μεις....!!

οι "τρείς χάριτες"

το όχημα του ορού και...

το τσαντάκι του καθετήρα...

Παρακαλώ,παρακαλώ...

Ουδέν σχόλιον επι του περιεχομένου,

ανήκει στα προσωπικά δεδομένα....

Μην επιμένεται..παρακαλώ....

..προσωπικά ζητήματα...συζήτηση κομμένη...

Τελικά,ήταν δύο βδομάδες γεμάτες,

ήταν δύο βδομάδες έντονες

κάθε μέρα,απ'την πρώτη μέρα,

ζούσαμε και μια ιστορία,

άλλοτε σοβαρή κι άλλοτε ξεκαρδιστική...

Το σίγουρο όμως είναι ένα,

οι καλύτερες ιστορίες της ζωής μου,

ξεκινάνε με το

...η αδερφή μου και 'γώ..

κι ας διαδραματίζονται σε νοσοκομεία...