τη συνέχιση της ''ζωής'' και το αναπόφευκτο του'' θανάτου''.....
Στο ενδιάμεσο παίζεις με δύο ρόλους.....αυτόν της κωμωδίας ή της τραγωδίας...
Η επιλογή του ρόλου πάντα δεν εξαρτάται απο σένα,αλλά απο ένα τρελλό σκηνοθέτη που αποφάσησε ερήμην σου!
Εξυπακούεται, ως ελεύθερος άνθρωπος,έχεις το αδιαμφισβήτητο και αναφαίρετο δικαίωμα της ε π ι λ ο γ ή ς...... το ίδιο ισχύει όμως και για τον τρελλό σκηνοθέτη...
Αυτό που ποτέ και κανείς σκηνοθέτης, όσο'' τρελλός''κι αν είναι ,δεν άλλαξε ,είναι το φινάλε.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν, είναι ότι στο τέλος της τραγωδίας πεθαίνεις ενω στο τέλος της κωμωδίας παντρεύεσαι..!..
Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη της τραγωδίας και της κωμωδίας.
Στην τραγωδία ο ήρωας πεθαίνει........ αλλα η ιστορία του ζεί για πάντα.....
Στην κωμωδία ο ήρωας ζεί......όμως ξεχνιέται.......γιατί,στο τέλος,
αυτό που σίγουρα όλοι προσπαθούν να θυμηθούν είναι οι αστείες ατάκες και μόνο.......
